પૃષ્ઠ:Hu-Pote.pdf/૫૪

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ બાકી છે

________________

છે, એવું હોવાથી સ્ત્રીએ પશુ આડમાં રાંડને નાચ રંગ જુએ છે. છેaને તે કંઇ જેમાં હરકત સમજતાં નથી, જેટલા ઉંજાબુમાં ગયાં હતાં, તેના કરા ગાનતાન નારંગ સાંસાળ જતાં હતાં, કંચનના હાવ 1 3ઢલાકને રાય લાગતા અને કેટલાકને ખરાછા દાગdi, ઓઝોન Èરકરાંને તે તૈમનું કંઇ પણ સર નનું જણુનું નથી, ન ચનારીનાં વાંકા ચૂકી ટા, ગર પર ફહું તથા પગના ઝાંઝરને અવાજ સાંભળીને ખુશ થાય તે પ્રમાણે તે જગ્યાયું. પણું મારા મામાને "ડોશી જે 7 થીમ. નમો કરે તો તે જ મેટ હ. તે કંપનીની આંખ તાકવાથી ભેદ, તેને મનમાં શું છે શું થવા લાગ્યું, તેણે છૂપી રીતે કંચનના ઘરે પતિ મેળ. બીજે દુહાડે સઝન પ શ્રીમંત હો મને કહેવા લાગે, રા િઆપણે કરવા એ. હું તેની જોડે કદી પણ પાર કરવા ગયે નહોતા, તે જ્યારે માંએ ચઢીને કહ્યું, ત્યારે વિચાર કર્યું કે કંઈ કામ નથી ચાલે; પછી હું બે ચાલે, ચાલે, ત્યારે પાક ધીમેં તને. છેક રારા વાધા પહેરીને તૈયાર થશે. મારા પિશાક પૂછો તો એક તિર્યું, થાન અને તેના ઉપર એક લાં-કરચલી અંગરખે, પગમાં જેડાં મળે નહિ. હું શેડની સાથે ચાલે. ક્યાં ચાલ્યું ? તે તો હું કંઈ જાણતું હેતે. શેઠના પુત્રે રસ્તામાં કહ્યું કે 'કાલે પેલી નરનારી આવી હતી તેને ઘેર આ વાં જઈએ. મેં કહ્યું ઠીક છે, ચા, પછી તો પી રીતે મૅળવ રાંને પા બતાએ પછી અમે કાંદાવાડીમાં રોકે વરજીવનદાસ, ગાદાસાના બંગા- સામેના મરમાં ગd, ત્યાં છે સાક્ષાત્ પ્રતિમા જોઇ. તેઓએ માન પૂર્વક મને આવકાર દીધે, પછી શહના પશે તે અવાજે પગને ઉજરે કાજો. પછી પાન ખાવાં. તે દિવસે તે જેમ ગયા હતા તેમ પાછા ઘેર આવ્યા. પછી તે આ મનુણ દે તો પગ મૂકો નહિ, મણ જાણે તે બીમતના પુત્ર દેટલીવાર ગયા હરી બાપ મરી ગયથી ઘણું ધન હ૫માં જવું, બાપની કીર્તિથી દવ આ પર. ઘણું ધન તi કોઠી,એરવાની ટેવ પડી. કેટલીક વખત તે બીમતનો એક કેદMામા પડ કંધ પડ્યું તેના બાપે ભણુ નહિ, ધાની