________________
૧ વેળાએ મારી ઉમ્મર આસરે ૪-૫ વર્ષની હતી હું પુનામાં પહે, ત્યાં મુંબઈના જેવી પુરી બળતી નતી હવે ખાવું શું? ts ખાધી પણ તે ઘણું ખંડવાળ હતો. જેમ નેમ ઘેડ ધી પછી બજારમાં ગયે, - અંજીર દીઠો. તે લીધાં અફર રહા હતાં તે ખાધાં, વારંવાર આવા મળે. અને શહેરમાં વાટવા લાગે, શહેરને દેખાય કંઇક ઠીક છે, પશુ મુંબઈથી ઉતરને હવે નાનાં નાનાં ઘરે દી, કેને માળ નહિં; માળ, 'હા તે ઘણા ઉચા નદ્ધિ, રંગનાની દુકાને મુંબઈના જેવી દી, મીઠાઈ વળ: દક્ષિણ જા, ત્યાં એ ન ચકરી પાવડી મડી તરેહને શાસ, રક્ષેદ જોવામાં આવતી. ભાઇશ્રીનાં ભાવાં ઉવાડાં, કેટલીકના માયા ઉપર છે, કેટલીક મા ફૂલની વેણી, મુરજા - વે, તેમાં નાનાં જલ. ઘજ ઘરા રંગ જામ આપને પુનઃ કારમાં ફળ ફૂલની ખાટ નાની, ત્યાં જઈએ ત્યાં ફળ મળતાં હતાં એધી ગરીબે તેજ ખાધા જોતાં જોતાં સાંઝ પી. દવે રાવને પણ લાગે, એક પગની દુકાને ગ, તાં મેં નરેમમાં અખતરા લખુ છું એવી રીતે ઓળખાણ આપી હું મુબઈથી આછું, મારે તેને સૂવાની જગા જમુએ છીએ, I કરીને આપશે તે હું માભાગે થઈ, તેને મહેરબાનીથી પિતાને ત્યાં સવાનું કહ્યું. અટાર ખુરશી નાખીને બેસ, હા ચલાવી, વાતના પ્રથમ મને પૂછ્યું, તમે દારૂ પીધે છે. મેં ક નક્તિ. Pરે આજે શું ખાવું છે કે તમે છકી જેવા ડા છે? કહ્યું કે હું આ દલા કર્યા કરતે જ અને સરનામાં અર ખાતે હતો. તે સાળીને તેણે કહ્યું કે અજીરથી આમ થાય છે. પછી સને . ચતારના પરનાં સાથી નીકળીને છેશહેરમાં ભટકવા લામે બીજે દહાડે પછે પૈસા મારીને ત્યાં કા પુનામાં જે જેના જેવું હતું તે બધું જોયું. હવે રહેવાની ઈચ્છા થઈ નધિ, * સ્ટેશનપર રામ, ઉમા પુરા નાના, તેર્યાં લાગેલી રીટ લીધી, લાગેલી દા; તાપી મારામાર.પી. શાક ચાલી જતી, તે તે ચાખે. મનમાં "કનક જ પાને કર નહો, કપાં પણ ભટકવાને ધિયાર છેતેથી હું ને તે રો રો આસરે ૬-૧૭ માdઘને રસ્તો હતો કે હું પનવેલ
