સુખ અને સ્વાસ્થ્યને માટે વિવાઘર ગમે તેટલું ખર્ચ કસ્તાં પણ
અમાત નદી એ બતાવવા મા ઉણ ખગ્ન છે.
+
.
ફ્રાસડાંબા નિવાસ વખતે એક દિલ્મ એક અન્ય મુશ્મન
ભિખારી પોતાની ના ાથ પકડીને તેમની પાસે ખાવ્યા. આખા
શહેરમાં કરવા તાં એને મુડી અન મળ્યું નહતુ. વિદ્યાસાગરે તેની
સ્થિતિ ઉપર મા લાવીને પૈડા પૈસા ચ્યાપીને કહ્યું કે આજ નાં ખાવાની
ઇચ્છા થઇ છે 1 " મુસલમાન ભિક્ષુક બે ક ા દિવસથી
પુરીને દહીં ખાધું નથી. આજેતા એ ખાવાની ઋા છે કે વિદ્યાસાગરે
તરત પાતાની કન્યાને હાથે મરમાગરમ પુરી તળાવીને બિ અને
તેની તે પેટબીને નરાવ્યું. એટલુંજ નહીં પણ હાથમાં છે
રૂપિયા કી આપીને કહ્યું કે તે રવિવારે અહિં આવીને પૂરી જમી
ને " આ ઉપરાંત એના પરના ખાધ દર મહિને
પણ એકને માફી આપવા માંડયા. આ ઉપથ્થો પર્ણય છે ક
દાન કરતી વખતે મેં જાતિભેદ, શ્રેણીમેદ૬ ચંપ્રદાયભેદ
ન
ખતા ના.
વિદ્યાશાળી હશે અને પાપારનાં કામોના સંપૂર્ણ ઉન્નેખ
કરવા બેસીએ તા એક બીજું સ્વતંત્ર પુસ્તક થાવ. હેમના પ્રત્યે ઘ
નમાં કાંઈક નવિનતા અને વિશેષતા રહેલી છે. કોઈ પણ દિવસ દુઃખીનું
દુ:ખ નિરણ કરતાં એ વિમુખ થયા કંપી, અનુષ્યતે દાળ સામ-
છતાં તેમના સરળ વયમાં સના શેયર હતા. દયા કરતી વખતે
“એ બનવાન 1 તો, સારા કે ખાટા, પાપ કે , સતી કે મણિી
કક્ષાના વિચાર કરતા નહીં. વબર હશે પારકાનું દુ:ખ નથી મ
ને, કોઈ પણ પ્રખરની કીર્તિ કે પ્રત્યુપારની આશા રાખ્ખો વર્ગ ગરી
ખાતે એ જેટલી અજીપી દાન કરતા વધા દુઃખી નૂતે રાગીની
સેવા રમતા, તેટલી કાળજી પરાપારને માટે રાખના આપણા દેશમાં
જ પેટા મનુબ્યો છે.