પૃષ્ઠ:Jail-Officeni.pdf/૧૧૫

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.

પડે છે – જાણે એની મૂએલી મા એને પંપાળી રહી છે ત્યાં તો બાઈએ “મેર રે મેર, મૂવા !” કહીને એનું માથું હડસેલી નાખ્યું ને ફાંદાળો ભીલ જાગી ઊઠ્યો:

એ ‘મા ! મા ! શા માટે બોલી ઊઠ્યો ? કોઈને ન સમજાયું.



શું સાચું!
105