૫૧ કરી દીધી. ઝુંપડીનાં આગળ સત્યનતે એક મેટું લાકડું સળગાવી દીધું. કામ પૂરૂં કરી ત્રણે જ અગાઉથી સાથે વણી લીધેલાં ફળ ખાવા ખઠાં. કુળ ખાઇ સત્યત્રત ઉભા થયા ને પાસે વહેતા ઝરામાંથી સાથે રાખેલા પાત્રમાં પાણી ભરી લાવ્યા. કુન્જ અને કિશોરી જળ- પાન કરી વસ્થ થઇ વાર્તાવિનાદ કરતાં બની ગયેલી વાતો કરવા લાગ્યાં. વામને વાર્તામાં કુન્જ એકાં ખાવા લાગ્યું. તેને ઝાં ખાતા જોઇ કિશારીએ કહ્યુંઃ-કુન્જવિહારી! ના આવતી હોય તેટ મારા ખોળામાં માથુ' મૃી આરામ યે. તેનું કહેવું સાંભળી કુન્જ સાવધ થઈ ઓલ્યાઃ—“ કિશોરી ! આ મુન્જ ધર્મને સારી રીતે જાણે છે. કુમારીકાના શરીરના સ્પર્ધાથીજ મહા પાપ લાગે છે. હું નીચેજ સૂર્ણ જાઉં છું. ” કહી કુન્જ જમીન પર સુવા જાય છે કે કિશોરીએ અટકાવી કહ્યુંઃ-કુન્જવિહારી ! મારી પ્રાથના સ્વીકારી ને આ ખાળામાં આરામ લ્યે. શું તમે ચને ચ્હાવા નથી?’’ r નથી ચાહે છે. ” કિશોરી! આમ શું લે છે ? આ હૃદય તને અત્યંત પ્રેમથી કિશોરીજ્યારે મને ચાહી છે ત્યારે મારું કહેવું કેમ માનતા કેજઃ-હજી તમે કુમારિકા છે. તેથી ! કિશારી-ત્યારે તમે પહેલાં યમ કહ્યું હતું કે તને મહું સ્વી મુજસ્વીકારતા મય નું કા ધારે છે! કરી છે
