પૃષ્ઠ:Jangalman Mangal.pdf/૮૬

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ બાકી છે
૮૪

૪ પશુ કે લાવું, અને તું કહેતા તને ચડ્ડીને અતિથી નાશી ખરા માપણે નાશી તેા જવાનું ઇંજ, પશુ જતાં પહેલાં માપણ ન્માનંદ રીતે અહિંથી જન્મે તે સારૂં ક્રમ ખતે " “હા, સત્તરવાર તા રહેવું ખર “ચાલે ત્યારે હવે આપણે આનંદ ભોગવવાની તૈયારી કરીચે.” બાલા, ખેલે, રી મીઠડી મેનાં ખેલા ફ્રે આ સેવકને શું ક્રમ છે’ “કહેવાનું એટલું કે, જ્યારે આપણે આનંદમાં શકામાં હાઇએ ત્યારે કદાપિ કાઇ દુશ્મન આવી ચઢે, તેને માટે આપણે ચેતીને બેઠાં હાઇએ તા સારૂ. માટે આ તમારી પ જે પાંચ મ્હારની પિસ્તાલ છે તે ભરીને મને આપે; અને તમારી કમ્મરની તલવાર તમારી પાસે રાખા.” સીલી તારી અગમચેતી ખરી છે. રખેને મારા મેટા કાય આવી ચઢે, અને આપા આનંદમાં ભંગ પાડે, માટે તારા કહેવા પરમાણે કરવા ? ” કહી તે મૂના ચિરામણિએ પિસ્તાલમાં કા- તુસા ભરી કિશારીને સ્વાધિન કરી કિશારીએ તે ભરેલી પિસ્તાક્ષ તેની પાસે નીચે મુકી. મહેબતસંગે શુ કમ્મરેથી તલવાર છેડી ખુલ્લી કરી કોરીની પાસે મુકતાં પૂછ્યું, “હે પ્યારી હવે” હવે પહેલાં કરી મુંબાપાણી કે જેથી આંખમાં અમલ આવે તા આર રંગ જામે.” બા, લે આા આશુતી દાબડી. તેમાંથી જેઈએ એટલે અમલ મનાવ. ” કહી મહેમંતસંગે મીશુની રબ્બી શિરીને ભા પી; અને ત્યાંથી ઉભો થઇ તેની કાટડીમાંથી છે પ્યાલી લેવા