પૃષ્ઠ:Jangalman Mangal.pdf/૮૭

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ બાકી છે
૮૫

તે અરસામાં શારીએ પાસે ઉગેલા એક ઝેરી ઝાડનાં પાંદ થઇ આાવી તેના અરીણુના રસની સાથે મેળવી દીધેશ, કિશારી ઘણા દિવસ ત્યાં રહેલી હાવાથી ત્યાં ઉગેલાં ઝાડના છુષ જાતી હતી. તેણે કસુએ તૈયાર કર્યાં. એટલામાં મઢાખતસંગ છે નાની ખાલીચા, ને ચાડીક મેવે લઇ આવ્યા. મારે મહેબતસંગના મા- નો પાર નહાતા. ચહ્નના નિસે તેની રગે રગમાં વ્યાપી રહ્યો હતા. કિશારીએ કર્યુંમે તૈયાર કર્યાં. અને ખાલીમાં ભરી મહામત- 1 આપતાં કહ્યુ:ન્મ્યા, મા પી જાઓ." . ‘‘નહિ, હું મારે થે કદી નહિ પીઉ’, હું તારા હાથે મને પા ધ્યે, હવે પી જાઓ.’ કહી કિશારીએ તેને પોતાના હાથે ઝેરી કર્મુા પીવરાવી દીધું. લે હવે હું તને પા.” કહી મઢાબતે ખીજી પ્યાલી ડાવી તેને પીવાને કહ્યુ, મારે માટે હજી છે, માટે આ તમે પી જાઓ.” કહીદિારી એ પરાણે તેને ખીજી પ્યાલી પશુ પીવરાવી દીધી. તે પછી ક્રિશ- રીએ તેને દેખાડવાને માટે પ્યાલીમાં પાણી ભરી પૂછ્યું: હવે હું પી¥? “હા, દિલદાર ! ખુર્શીથી પી જા.” અમલના તાનમા મહાજતે કહ્યુ. કિશારી પાણી પી ગઠં. બાદ અન્ને જણાં મેવા ખાવા લામાં. ખાતાં ખાતાં મહેામતસંગ અનેક પ્રકારની ચેષ્ટા કરવા લાગે. થાય છે, શું ઉતાવળ છે. કહી ક્રિશારી મમય ગુમાવવા લાગી. દીસે ધીમે કસૂંબાની ધમાં ઝેરી વનસ્પતિનુ' કેર્ મહેાભૂતસંગને ચંદ્રન લાગ્યું. આખરે દી અને મદનના "ોરથી મહેાબત ઉબે થયા,