પૃષ્ઠ:Jangalman Mangal.pdf/૯૪

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ બાકી છે
૯૨

ર “શ્ય કરૂં છું, હમણુાંજ હું તને ા કરૂ છું. મારા મા- દશ ! શુ' જોઇ રહ્યા છે? તમારી તલવારો ઉંચી કરી અને જલ્દી થી આ શયતાનના બચ્ચાના ગળા પર બાકા, તલવારને લા ગરદનપર એવી તે સાથી કરી કે જેથી વહે એની આંસુની ધારા." ખ્યાંથી “જેવા હુકમ.” કહી દૂર ઉભેલા હત્યાકારીયાએ પાસે આવી તલવારી ઉંચી કરી. રાયમલ ઘુટણે પઢી પ્રભુની પ્રાર્થના કરવા લાગ્યા. સરલા ભયથી છળી હા રામ કહી જમીન પર બેશુદ્ધ થઈ ઢળી પડી. હત્યાકારીયાએ તલવાર ઉંચી કરો, પેલી તરક્રૂ ઉભેલી ક્રિરોટરી જ્કરાઇ. તેનું લેાહી કળી આવ્યું. તે તરત ક્રમાડને લાત મારી ખુલ્લાં કરી વિકાળ વાની માર્ક દર દાડી આવી, અને હાથમાંની પિસ્તાલના ધાડા દબાવ્યે. ભયંકર અવાજ થયા. એક હત્યાકારી જમી થઇ જમીન પર ટુટી પાયા. તરત બીજા હાથથી તલવાર ઉપાડી બહાદર કિરીએ બીજા હત્યાકારીને પૂરા કરી બૂમ મારી કહ્યું:પાપી! નામઈ !

રાયમન્ન ચમકી ઉચા, ઝનુની ખની ગયેા ં અને મુખથી ભય કર ગના કરી માલી ઉડયેા: શું મદદ? હા, પ્રભુ ! કહી અત્યંત આવેશમાં આવી નઇ રાયમલે ખેડી તાડી નાખી; અને મૃત્યુવન્ન થયેલા એક હત્યાકારીની તલવાર ઉપાડી લીધીી હજી તે કૃષ્ણલાલ આ શું થયું અને વિચાર કરે છે, એટલામાંજ શારીએ રાયમલને કહ્યું:–“રાયમલ ! મારી પાછળ આવે.” કહી કિશારી આગળ અને પાછળ રાયમલ ત્યાંથી ચાલવા લાગ્યાં. અને શુાં ઝડપથી ખુલ્લા