પૃષ્ઠ:Jaya-Jayant-Nahanalal Dalpatram Kavi.pdf/૧૨૬

૧૨૬

જયા-જયન્ત

 

---

બ્રહ્મચારી : કંઈક ઝાંખી થઈ, મહાત્મા !

જયન્ત : એવો યુગે આવશે અવનીમાં

કે મહાત્માઓનાં મહાજીવનને

કેવળ કવિતા માનશે માનવી.

અધૂરા આત્માના વામનજીઓ

માપશે પોતાની ઉંચાઈએ

મહાવીરોના વિરાટશરીર.

આપણી દૃષ્ટિ છે

એટલું જ કાંઈ આભ ઉંચું નથી.

(કાશીરાજ દર્શને આવે છે.)

પધારો રાજેન્દ્ર ! વિરાજો મૃગચર્મે.

(એક શિલા ઉપર એક કુમાર મૃગચર્મ પાથરે છે. નમન નમી રાજેન્દ્ર તે ઉપર બિરાજે છે. રાજપરિવાર ફરતો ઊભો રહે છે.)

કલ્યાણ થાવ સહુનું,

તીર્થરાજ ! કાંઈ વાર લાગી આજે?

પરિજનમાંથી એક : સ્નેહયાત્રાનો શ્રમ હતો, દિલમાં ને દેહે ય તે.

સ્નેહને આણે પધાર્યા હતા રાજેન્દ્ર.

જયન્ત : સ્નેહના શ્રમ સહુના ફળજો !

સિધાવો, મા રોકાવ આજ

સ્નેહીની સેવા કરો;