આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
૧૪૩
જયા-જયન્ત
- જેમ સૂર્યજ્વાલા વધારે ઉષ્ણ,
- તેમ જલની ઝીણી ઝીણી વરાળ,
- તેમ ત્હેનાં ઉંચા ઉંચા ઉડવાં.
- જયા ! ઝીણી છે ત્હારી વરાળ;
- ઉડશે આભનાં યે શિખર સૂધી.
- (બે આંબાને અઢેલી ઉભાં રહે છે બન્ને.)
જયા : મ્હારાં વિતકને નથી રડતી, જયન્ત !
- કેટલી યે રાજકન્યાઓને
- અભડાવતા હશે એમ વામાચાર્યો;
- કેટલી યે મુગ્ધ હરિણીઓના
- એમ કરતા હશે શિકાર
- કાળમુખા પારધીઓ;
- સીતા માતાની કેટલી યે કુંવરીઓનાં.
- એમ કરતા હશે હરણ
- રાવણવંશી બ્રહ્મરાક્ષસો.
- વનમાં તો વિભુ છે,
- ને વનમાં તો જયન્ત છે.
- મ્હારા વનવાસને નથી રડતી,
- એમનાં દુર્ભાગ્યને રડું છું હું.
જયન્ત : જયા ! તું વનવાસી, હું અરણ્યવાસી;
- તું ચિતાવાસી, હું ભસ્મવાસી;
- આપણે સમદુઃખિયાં તો ખરાં.
