પૃષ્ઠ:Jaya-Jayant-Nahanalal Dalpatram Kavi.pdf/૧૬૯

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
૧૬૯
જયા-જયન્ત
 


બોલે બ્રહ્માંડે બ્રહ્મબંસરી તણો ;
રટે આનન્દ આનન્દ સ્થૂલસૂક્ષ્મનાં કણોઃ
પરમ શબ્દ એ સુણો.
એ શબ્દ કો ગહન આત્મિક વાણ બોલે,
એ શબ્દ વીંધી ત્રણ લોક અપાર ડોલે.
મન્દ મન્દ જેમ ફોરે મધુર ફૂલડાં, સખિ !
ચન્દ્ર ચન્દ્ર જેમ વહે અમૃતચન્દ્રિકા, સખિ !
એવી ધીરી,
એવી ધીરી ઓ અધીરી ! બજે બ્રહ્મબંસરી;
પરમ શબ્દ એ સુણો.
માની મહાસમય માનવભાગ્યનો, હો !
કલ્યાણમંગલ ભણે સુરમંડલીઓ.
ગાજે દેવતાનાં દુંદુભી આનન્દનાં;
ગીત નન્દનનાં નન્દિની ને નન્દનાં;
ઉડે પડઘો અનન્તતાની ઝાડીમાં ઘણો,
ઝીણી તારલીનાં કિરણ સરિખડો ઝીણો ઝીણો;
પરમ શબ્દ એ સુણો.

જયન્ત : જયા ! દીક્ષા લે બ્રહ્મચારિણીની

દેવોના યે દેવર્ષિ પાસેથી.
રાજકુમારી ખીલી બ્રહ્મકુમારી થા.

દેવર્ષિ : રાજકુંવરીની કળીમાંથી જ

બ્રહ્મકુંવરીનાં ફૂલ પ્રફુલ્લશે.