પૃષ્ઠ:Jaya-Jayant-Nahanalal Dalpatram Kavi.pdf/૩૬

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
૩૬
જયા-જયન્ત
 


જયન્ત : જયા ! ઝીલજે હો-કલાથી.

જયા : જયન્ત ! પકડજે એ પંખીને;

પૂરવાં છે બન્નેયને પીંજરમાં.

જયન્ત : જયા ! એક જ જલનાં બે પંખી.

જયા : જયન્ત ! એક જ રંગી બે પંખી.

(બન્ને જલમાં ઉતરે છે ફૂલપાંખડીઓની પાંખે ઉડંતા મનોજ દેવ અન્તરિક્ષે આવે છે.)

મનોજ : મનોજ ! ચ્હડાવ ત્હારૂં સર્વજેતા ધનુષ્ય.

ઉઘાડા છે આ રસબેલડીના
આત્માનાં દુર્ગદ્વાર અત્ય્હારે.
માર ત્હારાં ફૂલનાં બાણ,
(પુષ્પધન્વા બે બાણ છોડે છે. જયા કે જયન્તને ન વાગતાં તે સરોવરમાં પડે છે.)
અરે ! નિષ્ફળ ! ફોગટ ?
ભૂલ્યો, મનોજ ! ચૂક્યો ત્હારૂં લક્ષ્ય?
અજીત ધનુષ્યે હાર્યું ત્હારું આજ.
નથી ચ્હડી હજી, ઓ મન્મથ !
પૃથ્વીની ખૂમારી ત્હેમના પ્રાણને.
તેજશ્શરીર રાજહંસ સમોવડા
આત્માઓ એમના છે ઉજ્જવળા.
આ ઉપવન નથી ત્હારે રમવાનાં.