પૃષ્ઠ:Jaya-Jayant-Nahanalal Dalpatram Kavi.pdf/૩૯

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
૩૯
જયા-જયન્ત
 


હૈયાને પીંજરે ય તે.
જાવ, હંસી રાણી ! પોતાને દેશ.
(જયન્તે હંસીને ઉડાડી મૂકે છે. બન્ને ઘડીક વિચારશીલ ઉભે છે.)
જયા ! હતાં ત્હેવાં રહ્યાં
હાથ ને હૈયાં.

જયા : રંકને લાધ્યાં રતન,

ત્હેમને ક્યહાંથી આવડે જતન?
જલધિનાં મહાજલને પૂર
ઉડી પડ્યાં આપણાં જવાહીર.
ડૂબ્યાં આપણાં રત્નો મહાસાગરમાં.

જયન્ત : ગા ત્હારૂં ગીત, જયા !

ને ફરીથી ન્હોતર ત્હારા ચોકમાં
એ રાજહંસોની જમાતને.
રજની નથી ઉતરી કાંઇ,
દિનનો દિનમણિ તપે છે હજી;
આવશે એ જગતના શિખરવાસી.
જમાવ એ વધૂતના અખાડા.

જયા : ક્ય્હાં કાંઇ આવે છે કોઇ ?

આવવું હોય તો જાય શા માટે ?

જયન્ત : ત્હેં ઉડાડ્યાં ત્ય્હારે ગયાં, જયા !