પૃષ્ઠ:Jaya-Jayant-Nahanalal Dalpatram Kavi.pdf/૪૩

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
૪૩
જયા-જયન્ત
 


પ્રગટાવે છે કિરણો એ ટહુકાર.
બોલે ! ત્હારા કંઠમાં જ છે ઝરણ
વિશ્વના સમસ્ત શબ્દમાધુર્યનું.
શી કૌમારની છે કુમાશ
એની સૌન્દર્યની ઓઢણીમાં !
શાં ત્હારી દેહલતાનાં નૃત્ય !
આ પુષ્પલતાઓને યે લજાવે !
અપ્સરાઓ સહુ શિષ્યાઓ હશે ત્હારી.
બોલે ! કોના સદ્ભાગ્યની
તું છે કલ્યાણવિધાત્રી?

શેવતી : આઘે આઘે છે મઢૂલી જોગીની મ્હારા,

પાસે છે ફૂલડાંની વાડી રે;
સાધીશું જોગ સ્નેહગંગાને કાંઠડે,
વીણીશું ફૂલ દ્‌હાડી દ્‌હાડી;
હો ! વીણો એવાં ફૂલડાં સખિ !

કાશીરાજ : દિલ દોડી ગયું , ને દેહ રહી;

આવશે તે ય તુજ પૂજનાર્થે, સુન્દરી !
ઝળહળે છે ત્હારી સૌન્દર્યજ્યોતિ,
ઉડે છે ત્હાં આ પ્રાણનું પતંગ.
ધીરી થાવ, પાંખો ! ધીરી;
દાઝશો કે દઝાડશો મા.

શેવતી : આઘે-આઘે, પણ કેટલેક ?

જન્માક્ષર કહે છે ગંગાને કાંઠડે.