૧૨ કશ્મીરગાય ધર્મદાસ વચન ધરૈદાસ દ્વાનો કર જોરી; સતગુરુ નિચે બિનતી મારી. પૂનમ મહિમા કહે! ખુઝાઈ; જાસાં કાલ ધ્યા મિટ જાપ. જો કછુ ભેદ અહિ પ્રભુ આગર; સેકહિએ ‘સન પતિ નાગર. સતગુરૂ વચન યહ ખીર ધર્મની સુન લે; ક્રાટિન અશ્વમેધ કરે જો કાઈ; સકલ પૃથ્વી પર આવે જોઇ; સે એક પૂનમ ત લ હાઇ. સાંચે દિલસોં ભરતે સાઇ; ધર્મ અર્થ સબ સમૃત હાઇ. ગૃહ ને વ્રત કરે મન લા; દુઃખ દૃદ્ધિ સકલ મિટ જાઈ. રાત્રિ જાગ્રુણ કરે ખૂનાઇ; નૃત્ય ગીત વાજિંત્ર ખૂન. અદ્ભુત સ્તુતિમાં જનમણુ કર; અમરલોકમે. જા પશુ બરઇ. જો નર કી પ્રીતિ મન થાઈ; સુરતિ નિરતિ હુસા ઘર જાય. એક શેર પરવાની. કરાઈ; શ્વેત વસ્ત્ર લેહુદય ચઢાઇ. પુનીતા; અષ્ટ પ્રહર પુનિ રહે અવધૂતા. પૂનમ નિ નહિ સેજ બિછાની; ભેાજન પૂનમ પ્રાતઃ સ્નાન તેમ ચારમાં રહે પૂનમ તનિશ્ચય સદ્ધિ દે કાટિતીયકકર આવે સાઇ. ફૂર પઢભાખે નહિ ભાઈ, સત નામક સુમરણુ લાઈ. નામ મિટ જમ પીરા. વ્રત કરે બહુ ભ્રાંતિ. એક વાર હૃદય કહૈ કબીર, ચમરત રૂપ ખીર નિરખે નિરાતી; સયમ જે. નર કરે મનાઈ; જૈન ભાસસે પૂનમ આઈ; પ્રસાદ લે તહાં ધરાઇ. મમ કે સુગધ મંગાઇ. સે। સુગંધ લે પાસ ધરાઇ; લે કૃતિકા પુનિ ચૌક દિવાઇ. તાપર નકા ચૌક પુરાષ્ટ; પાલા સહિત કલાધરવાઈ. તાપર દીપક ભારે ભરાઈ ગાકા ધૃત ારે પુનિ આઇ- હ્રદય પાન
