હૃદય ઉપર લાગ્યો કારમો કૈંક ધક્કો,
કુદરતની ગતિએ અન્ધ દોરાઈ ચાલ્યો;
ડગ દ્વય ભરી આવી શોભના પાસ ઊભો,
કર થઈ જઈ લાંબો કુમળો હાથ ઝાલ્યો!
કમ્પી કાળજડું રહ્યું થરથરી ત્યાં શોભનાનું દ્રવી,
બચ્ચું પક્ષી તણું ઊડે જ્યમ ડરી પહેલું જ માળો મૂકી;
માળો છોડી દીધો અને પડી ગયું એ તો અરે! પિંજરે,
ને એ પિંજર પૂરમાં વહી જતાં કેદી તણાઈ વહે!
પ્રણયરસનું પીધું પ્યાલું નિશો જ ગયો ચડી!
મધુર ઝળકી લાગી ગાલે, રહ્યા અધરો સ્ફુરી!
શિથિલ ધ્રુજતાં અંગે અંગે ચડી ગઇ ખાલી, ને!
પરવશ થવું નિર્માયું એ થવાઇ ગયું, અરે!
ડર નવ રહ્યો! હૈયે હૈયું રહ્યું ધડકી, અને
પ્રિય અધરથી અશ્રુ ઉન્હાં લૂછાઇ ગયાં સહુ!
સમય મધુરો! પહેલી પ્રીતિ! અને રસએકતા!
હૃદય નવલાં લ્હાણું એવું સુખે મચવી રહ્યાં!
'તુજ થઇ હવે' એ કહેવાનું હતું નવ કૈં રહ્યું!
પ્રણયી હૃદયો વાંછ્યું પામ્યાં! પછી વદવું કશું?
ઉર ઉર વતી બોટાયાં એ! પછી હજુ ન્યૂન શું?
સભર દરિયે વાયુ મીઠે સુવ્હાણ વહ્યું! વહ્યું!
ઊંચે ઉડે કરંટો! [૧], ક્ષિતિજ પર દિસે મેઘમાલા સુનેરી!
ફૂલેલા એ ધ્રૂજે છે શઢ ફરફરતા દૂરની વાદળી શા!
વાગે વીણા મધૂરૂં તુતક પર તહીં પંખીડું નાચતું કો!
મ્હોં સુધી છે ભરેલાં ઝગમગ ધ્રુજતાં પાત્ર બે આસવોનાં!
ભાને તેને જરી નવ હતું દૂરની વાદળીનું!
કાળી કાળી પ્રસરી ચડતી મેઘથી પૂર્ણ ભીની!
વ્હાણે ડોલ્યું! ખળભળી ગઇ સિન્ધુની એ સપાટી!
ચાલ્યું કિન્તુ સુખમય વહ્યું ધ્રુવ સામે અગાડી!
ગિરિ સમ ઉંચાં મ્હોટાં મોજાં હજુ ચડશે, અને
તુતક તૂટશે! વંટોળોમાં શઢો વિખરી જશે!
- ↑ કાગડાઓ