પૃષ્ઠ:Kalapino Kekarav.pdf/૧૧૬

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે

ધડકતે દિલે ચાલી શોભના ઉતરી નીચે,
ધડકતું હતું હૈયું, તેને ત્યાં મળવા જતી.

'મયુર! નાચ તું શી કળા કરી!
'મમ દિલે ગમે એ નિહાળવી!
'પિયુ નકી અહીં આવીને ગયો!
'પિયુ નકી તને જોઇને ગયો!

'હૃદય એ થશે તું સમું ન શું?
'મમ ઉર અરે! નાચશે ન શું?
'પિયુઉરેથી જે આંસુડું ખરે,
'ક્યમ ગળું નહીં હું ઢેલ બની?'

વિસામો લે! વિચારી લે! ઉભી રહે!અભિસારિકા!
હોય જો કૈં ભીતિ ના, તો દોરાઇ ભલે જ જા!

અભિલાષા થજો પૂરી! મીઠો આ અભિસાર છે!
કિન્તુ ચીરી ચીરાશે જો શંકાચૂં ક રહી હશે!

પ્રેમી મળે ત્યમ મળ્યાં દિલ એ ફરી બે,
ના ઝિંદગી સુધી હવે વિખૂટાં પડે તે;
'મ્હારી થઈ!તુજ થઇ જ!' લવી ગયાં એ
અંગો જુદાં થયાં પણ થયાં મળાવા ફરીને!

નેત્રે નેત્ર મળ્યે જરા મલકતાં, ક્યારે ઈશારા થતા,
ક્યારે ચુમ્બન ને સુ કોઇ વખતે વાતો કરી ભેટતાં!
ક્યારે વેણી ફુલો વડે પ્રિય કરે ગૂંથાઈને મ્હેકતી,
ને ક્યારે બસ એક બે ક્ષણમાં કમ્પી રહેતાં મળી!

જ્યારે જેવો સમય મળતો તેટલું લ્હાણું લેતાં,
ને બાકીનો સમય સઘળો ખૂબ ખેંચાઈ રહેતાં!
છૂપી પ્રીતિ, પ્રણયી! મધુરી કેમ કેવી દિસે છે?
બી વાવો છો તમ હૃદયમાં ઝેરનાં કિન્તુ ભોળાં!

સમય ના મળ્યો તેથી પીધું ઝેર હજુ નથી!
ભર્યા છે માત્ર પાત્રો આ! તેનું ઘેન ચડી ગયું!

ભોળા યુવાન! તુજ પિંજર કેમ તોડ્યું?
શું ભૃંગ માફક હવે ફરવા જ ઈચ્છ્યું?

કલાપીનો કેકારવ/૧૬૯