છૂટાં પડ્યાં ફરજનું કંઇ ભાન થાતાં!
રે! ક્રૂર તું ફરજ છે દિલ ચીરનારી!
રે! ક્રૂર તું પ્રણય ઓ! દિલ રેંસનારો!
રે! ક્રૂરતા જ વિધિએ સરજી દિસે છે!
આ ઝેરના જગતમાં અમીની કૂપી શી
ભૂલે વિધિથી પડ્યું અમૃતબિન્દુ એવી
બેભાન ને લથડતી એ નકી રમા શું?
શે ઓળખાય દુઃખમાં હસનાર પ્રાણી?!
લપેટી લે છે ઉર શોભના રમા,
મહા પ્રયત્ને વદી એટલું એઃ-
'પિયુ વિના તું જીવી ના શકે નકી,
'ન તું વિના એ પિયુ દેહ રાખશે.'
'થઇ તું એની! સુખિયાં થજો તમે!'
જલે ભર્યાં નેત્ર જ એમ સૂચવે!
રમા!ગઇ તું ભવ આ તરી નકી!
ઉદાર, પ્રેમી, પ્રિય, ભક્ત બેની!
'નહીં રમા!' ઉત્તર એ જ આવ્યું!
ગયું ચિરાઇ દિલ શોભનાનું;
હવે ગળ્યું એ વિષ તેં! અરેરે!
પરન્તુ જો સ્વર્ગ દિસે તહીં છે!
* * *
'રજની ગઇ છે! વાયુ ફૂંક્યા! તુફાન પૂરાં થયાં!
'ઉડી ગઇ હવે નિદ્રા! પેલો રવિ પણ ઉગશે!
'ફડફડ થયા, કંપ્યા દીવા! છતાં ન બુઝ્યા તમે!
'અનિલ મધુરો! થાવા આવ્યું પ્રભાત! બુઝો હવે!'
અગાસિયે બે ય સૂતાં હતાં તહીં
ભરેલ તાવે પિયુ એ લવ્યો, અને
સુનેરી કુળાં કિરણો રવિ તણાં
ગયાં છવાઇ પિયુપ્રેયસી પરે.
મૂર્ચ્છા મહીંથી ઉઠ ચાતકી તું!
તારા શશીને હજુ જોઇ લેને!
