પૃષ્ઠ:Kalapino Kekarav.pdf/૧૫૪

'એને શિરે હસ્ત ધરી વદી, એ-
' 'આશા મને બાલકની નથી આ;
' 'એનાં પિતાને નિરખી શકે એ-
' 'એવું પ્રભુએ નિરમ્યું દિસે ના.

' 'એ કાજ હુંએ જીવવા ન ઇચ્છું,
' 'નસીબ સૌનું સહુ સાથ, બાપુ!
' 'હું તો હવે ભાઈ ! મરી જઈશ
' 'થોડા દિનોમાં : સુખી એ વિચારે.

' 'આનો વડો ભાઈ ! પટેલ પાસે
' 'વાડી મહીં નોકરીએ રહ્યો છે;
' 'દાદા દયા એ પર પૂર્ણ રાખે,
' 'આનું ય કૈં એમ થઈ રહેશે.

' 'માતા વિના ઉછરતું બિચારૂં
' 'રોવા જ તે જીવ ધરી રહે છે;
' 'એવું ય આ કાજ હશે લખેલું
' 'વાતો વધુ તો પ્રભુ જાણનારો.'

'વર્ષાઋતુમાં ફરી આ ગૃહે હું
'આવ્યો હતો : છેલ્લી જ વાર એ તો;
'ભીની હતી છો, નળિયાં હતાં ના,
'તૂટી પડી થાંભલીઓ હતી કૈં.

'સ્વર્ગ ગયું બાલક એ હતું, ને
'બાલાં મને આમ કહી રડી'તી :-
' 'એ તો ગયું, હું સુખણી થઈ છું,
' 'હવે મને ના પરવા કશાની.

' 'એની ય શોધે ન હવે જતી હું,
' 'કો દી છતાં આ મન ના રહે છે;
' 'કોશો ઘણા કો દી ભમી વળું છું,
' 'ને મોતની રાહ સદા ય જોતી.'

'કહી કહી કૈં અટકી જતી એ,
'ઘેલાં દૃગો સજ્જડ ચોટી ર્-હેતાં;

કલાપીનો કેકારવ/૨૦૭