પૃષ્ઠ:Kalapino Kekarav.pdf/૨૨

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.

પ્રેમમાં ઘસડાઈ જાવા ઈચ્છું જો કદી તે બને :
દોરાઉં હું મૃત્યુ થકી બોલવતું તે ત્યાં મને :
બોલાવ રે ! હું આવું છું: હું આવું છું ! મરવું હવે !
૨૮-૪-૧૮૯૩

પ્રેમ અને શ્રદ્ધા*[૧]

પ્રેમ પ્રેમ હોય જો, પ્રેમ આપણો જો હોય,
તો પ્રેમમાં શ્રદ્ધા અશ્રદ્ધાનુ સંઘાતે બલ ન હોય:
અશ્રદ્ધા અણુ માત્ર તે અશ્રદ્ધા છે બધી ખરે!

અદૃશ્ય ને ઝીણો પડે ચીરો કો’ વીણામાં જરી,
ધીમે ધીમે તે મધુર રવને કુંદ કરી નાખે કદી:
પહોળો થતાં મ્હોટો થતાં તે સ્વરહીણું કરી નાખશે!

પ્રેમી દિલવીણા મહીં ચીરો કદી ઝીણો પડે.
કે મુરબ્બાની બરણીમાં ફલ એકને ચાંદી પડે.
તો પ્રેમસ્વર ઉડી જશે : ફલ મિષ્ટ સૌ બગડી જશે!

અશ્રદ્ધાનું બીજ પણ નથી ગ્રાહ્ય: ફેંકી દે તું એ:
પણ એ જશે? રે! રંગ કાળો પ્રાણ સાથે તે ખસે!
રાખ શ્રદ્ધા પૂર્ણ ને નહીં તો નહીં રતિભાર પણ!

મુજ નામ જે મ્હારું હતું ત્હારું થયું: બન્યું એક એ:
મને કીર્તિ જો મળે તો તે બધી ત્હારી જ છે:
લાગે તને કદી ડાઘ કાળો તો મને લાગી ચૂક્યો:
તો રાખ શ્રદ્ધા પૂર્ણ ને નહીં તો નહીં રતિભાર પણ!
૯-૫-’૯૩

ચંચલ પ્રેમસુખ#[૨]

કટાક્ષમાં ફિક્કાશ કે અવકૃપા શબ્દમાં,
વા ભ્રાન્તિ માત્ર એવી સ્નેહી હૃદયમાં–
ન્હાના આવા સબબથી દિલ પ્રેમી, અરે! લડે!

નિર્મલ વાતાવરણમાં નૌકા ચાલ્યું સિન્ધુ :
તરંગ ઘન તોફાનમાં નડ્યાં ન ડૂબ્યું કિન્તુ :

  1. * ઈંગ્રેજ રાજકવિ ટેનિસનના એક ગીત ઉપરથી
  2. # ટૉમસ મૂરના એક કાવ્ય પરથી
કલાપીનો કેકારવ/૭૫