વિસામો લે સહુ આંહીં, કહીં કો ને કહીં કોઈ;
રુચિ છે સર્વની ન્યારી - સહુને સર્વની પ્યારી.
હવે જૂદાં થયાં - વ્હાલી! મળીશું ક્યામતે કો દી!
મજા તું લે સદા ત્હારી! હમારી છે હમે લીધી.
સહુની આમદાનીનો વટાતો સર્વદા હિસ્સો,
ન લે તું આ જિગરનો તો હજો એ મનસબી ત્હારી.
પડ્યું ર્ હેશે નહીં કાંઈ, ખલક લૂટાઈ આ જાતી;
હમોને લૂટનારાથી હમો લૂટાઈને ર્ હેશું.
હમોને છે મળ્યાં ચશ્માં નવાં કાંઈ નવું જોવા,
તું ત્હારી આંખથી જોજે હમે જોશું હમારાથી.
નઝર છે સર્વની ન્યારી, સહુ એકંદરે સારી,
ન લાંબી કોઈ કે ટૂંકી, જરૂરીને સહુ જોતું.
સહુ પાણી ગળી પીતાં, સહુ છે દેખતાં જોતાં,
પછી કાં આવવું આડે! સમાલો જાતનું જાતે.
હમોને ના તમા ત્હારી, હમો ના નાતમાં ત્હારી;
હમો માની ગુમાની ના, પછી શી રાહ છે જોવી?
હમારી આંખનાં ચશ્માં તને ના બેસશે હાવાં;
ચડાવી લો ચડે તેવાં, અહીં વેપાર બહોળો છે.
કર્યો સોદો હવે ફીટ્યો, લલાટે છે લખેલું એ!
નવી આંખો! નવું નાણું! નવો સોદો! નવી લઝ્ઝત!
ઈશારે કોઈને હાવાં હમે દોરાઈને જાશું,
ત્હમારા સાદ જૂઠાને હમે ના કાન પણ દેશું.
અરેરે! કાન શું દેવો? હવે છે સાદ પણ કેવો?
ફર્યો છે સાદ એ જેવો, ફર્યો છે કાન આ તેવો!
કરીશું યાદ કોઈ દી હશે જો કાંઈએ ફુરસદ!
તું એ રિવાજ એ રાખી, રહે રાજી જહીં રાજી!
તમોને કૈં હમારામાં, હમોને કૈં તમારામાં,
હતી પરવા, હતી લઝ્ઝત! નથી પરવા, નથી લઝ્ઝત!
૩૦-૧૨-૧૮૯૬