પૃષ્ઠ:Kalapino Kekarav.pdf/૨૮૯

'આ સ્થાનની કો નવયૌવનાએ-
'તેની મૃદુ પ્રેમભરી નિગાહે -
'કહી શકું ના પણ કોઈ તેણે -
'નવીન આ સૌ શિખવ્યું મ્હને - સખે!

'આ શીર્ષ તેનું જ થઈ ચૂક્યું છે,
'વ્રણો વિના રક્ત તહીં વહ્યું છે;
'હૈયા તણું સર્વ ઢળી ગયું છે.
'ન જીવમાં જીવ રહ્યો હવે - સખે!

'હવે રુચે ના યશની કથાઓ,
'એ સૌ થયા દૂર જ બાલભાવો;
'પીતું થયું આ ઉર અન્ય લ્હાવો,
'ઘટે સહુ તે સુખથી કહે - સખે!

'ભલે ગમે તો ઠપકો દઈ લે,
'હસી શકે તો સુખથી હસી લે;
'પ્રેરે દયા તો જરી રોઈ વા લે,
'કહી જનારૂં કહી સૌ ગયું - સખે!

'ન દાહ કૈં વસમો મ્હને આ,
'રે! વ્યર્થ હૈયું તુજ બાળતો ના;
'શંભુ પરે છે હજુ એ જ શ્રદ્ધા,
'ન કોઈ શ્રદ્ધા દુખણી કદી - સખે!

'સદા સહ્યું તે સુખથી સહે છે,
'આવું સહેવું પ્રભુ સર્વદા દે;
'સૌન્દર્યના સ્નેહ તણાં દુઃખી તે
'સુખી બીજાંથી વધુ કૈં સુખી - સખે!

'સહુ સ્થળો એક જ હર્ષ આપે,
'સૌ કાલનાં પ્રેમ પડો ય કાપે;
'અહીં તહીંનો નવ ભેદ પ્રેમે,
'જવું અહીંથી પણ આજ ના - સખે!

'પ્રભુ તણાં દર્શન જ્યાં થયાં છે,
'જ્યાંથી ગ્રહાયાં મૃદુ આંસુડાં છે,

કલાપીનો કેકારવ/૩૪૨