પૃષ્ઠ:Kalapino Kekarav.pdf/૨૯૭

મૂછો અને શીષ સહુ રૂપેરી
કૈં પ્રૌઢ, કૈં ગંભીર શાન્ત ભાસે;
તોફાન કૈંના મુખમાં લિસોટા,
વાતો કહે છે ગત ક્રૂરતાની.

છે કાળથી પાઠ કંઇક લીધો,
છે મૃત્યુમાં આંખ હવે ઠરેલી;
છે વૈર પ્યાલો બહુ યે પીધેલો,
પીવા હવે તે થઇ કૈં અરુચી.

તોફાનમાં સર્વ વીતેલ આયુ
વીતી ગયું સ્થૂલ જ પોષવામાં;
કાળે કર્યો છે કૈં પણ ઘસારો
હૈયા પરે કોમલતા તણો એ.

કૈં કાળથી ઝાલિમતા બજાવી,
નીકો કંઇ રક્ત તણી વહાવી;
જે કૈં કર્યું તે સહુ પૂર્ણ કીધું.
તૃપ્તિ તણું રાજ્ય દિસે લીધેલું.

સૌ ભિન્ન વૃત્તિ - સહુ ભિન્ન દૃષ્ટિ -
ઊંચી નીચી કૈંક ગતિ જનોની -
સંસારના ચક્રની ઉગ્રતાઓ
તૃપ્તિ પછી શાન્ત ઉદાર થાતી.

ટોળી તણું રાજ્ય ચલાવવાને
ધીમે ધીમે નાયક એ થયો'તો;
કૈં ઉચ્ચતાહીન સ્વભાવ કોઇ
સત્તાતણું તખ્ત સ્વીકારતું ના.

લૂંટે જ છે ઉત્કટ અંગ કીધાં,
લૂંટે જ અંગો દૃઢ છે રહેલાં;
ના કૈં હજુ રક્ત વિના રુચે છે,
લૂંટે હજુ તત્પર હસ્ત એ છે.

કિન્તુ બલે જે કંઇ પ્રાપ્ત થાતું
તેમા હતો એ સ્થિર ભાવ કીધો;

કલાપીનો કેકારવ/૩૫૦