પૃષ્ઠ:Kalapino Kekarav.pdf/૩૦૩

ધીમે ધીમે ગગનપડદે લાલ ભૂકી છવાતી,
ડૂબ્યો ગોળો ઝળહળ થતો પંખીડાંને ગવારી;
સૂતો ભાનુ પણ હજુ તરુ ગીત ગાતાં સહુ છે,
વિહંગોને હજુ રવિ તણું તાન લાગી રહ્યું છે.

અર્પે હાવાં નવીન મધુરૂં અષ્ટમીનો શશી આ,
છેલ્લાં કૂણાં રવિકિરણને ઝાંખવા અભ્ર આવી;
મીઠી થંડી શિશિર ઋતુની વાયુની લ્હેર વ્હેતી,
પુષ્પો સૂતાં, તરુ સુઈ જતાં, પક્ષીઓ શાન્ત થાતાં.

રૂપેરી કૈં મસાલો ત્યાં ચોગાને સળગી ઊઠે,
દીવાની હાર એ કાંઈ વાતો તારકથી કરે.

હમીરજીને લઈ આવવાને
ચાલ્યું હવે મંડલ આ બજારે;
કૈં ઢોલ ત્રાંસાં શરણાઈ વાગે,
અશ્વો કુદે ભીલ તણા અગાડી.

વચ્ચે જ સૌરાષ્ટ્ર તણા કુદંતા
દોરાઇ બે કુંતલ અશ્વ ચાલે;
કાંઠા સુનેરી ચળકે મશાલે
ને ઘાંસીએ ઘુઘરીઓ ઝણેણે !

ટાઢી કો ઘોડલી મથે ધીમેથી ગઢવી ચડે,
સામૈયાના મુખીની તે આકૃતિ પુલકે સ્મિતે.
વૃદ્ધ છે પુષ્ટ છે અંગો - તીખી આંખ છતાં હજી
સંસારી ભેખડૉ સામે સજ્જ છે લડવા નકી.

ક્ષત્રિ મહીં જન્મ થકી વસેલો -
ક્ષત્રિ તણા અન્નથી ઉછરેલો -
ક્ષત્રિ તણા યુદ્ધ મહીં રમેલો -
સૌ રીતિઓ ક્ષત્રિઓની જાણતો આ.

દોરી નાયકને ગૃહે નિજ કરે એ દોરનારો હતો,
લૂટારા ગૃહને અમીર ગૃહ શું એ રાખનારો હતો;
પોતાનાં સરદારની સ્થિતિ બધે સંભાળનારો હતો,
સાચા ચારણની જેમ ચંચળ અને ઉત્સાહી ડાહ્યો હતો.

કલાપીનો કેકારવ/૩૫૬