પ્હોળું અને દીર્ઘ પડેલ ખડ્ગ તે,
જોવા ઉઘાડી કરમાં ગ્રહે છે.
વીંઝવા ખડ્ગ સોટીશું જે બાહુ બળવાન છે -
આશ્ચર્ય જોઈને તેને રાજા ભીલ તણો કહે :
'આવી આ તલવાર યુદ્ધ સમયે મારા પિતા બાંધતા,
'તેને અન્ય ઉપાડનાર મળશે એ ના અમો માનતા;
'કિંતુ વીર તણી ભુજા કલિયુગે લૂટી ન લીધી હજુ,
'ક્ષત્રિની પ્રિય ભૂમિથી યવન સૌ છે દૂર પૂરા હજુ.'
બોલી આ મનમાં વિચાર કરતો કાંઈ હતો વેગડો,
ને તેની કંઈ ઝાંય એ મુખ પરે આછી હતી ભાસતી;
આવો આ રજપૂત તે ગઢ મહીં પ્હેલો પરોણો હતો.
તે સાથે નિજ વાત - વર્તન તણી ચિંતા ઉરે એ હતી.
ચોરા મહીં સૌ ફરતા હતા ત્યાં,
ક્યાં ઉભવું પાસ હમીરજીની,
ઘોળાઈ એ એ ઉરમાં રહ્યું'તું.
ને આંખ બારોટ ભણી જતી'તી.
ચોક છે એક મ્હોટો ત્યાં ડાયરો સહુ જાય છે,
મેમાનો કાજ તૈયારી આંહીં સર્વ કરેલ છે.
રંગોળી વતી રંગ કૈંક પુરીને ચોકો અહીં છે કર્યાં,
પીળાં, લાલ, સુવર્ણરંગી ફુલડાં વેલો મહીં છે ભર્યાં;
આંહીં રંગીન મોર નૃત્ય કરતો, ત્યાં છે સુતેલાં શુકો,
રૂપેરી લઘુ કેવડો ચળકતો પ્રત્યેક ખૂણે રહ્યો.
ગુચ્છા પુષ્પતણા સુગંધી વચમાં ખીલી રહ્યા ચંદ્રથી,
મીઠું અર્પણ પુષ્પ ને શશીતણું આંહીં વહે હર્ષથી;
પ્રેમીની નજરે સહુ ય પ્રણયે આ રંગ ભાસે ભળ્યા
ને આમોદ ભર્યા સુરંગ ફુલને આધીન વાયુ બન્યા.[૧]
ત્યાં પાસે દશ બાર રંગત રૂડા ઢાળ્યા નવા ઢોલિયા,
તેની ઉપર સ્વચ્છ ને ભરતનાં મ્હોટાં બિછાનાં રહ્યાં,
વચ્ચે ગોહિલરાજને કર ગ્રહી બેસારતો વેગડો,
સૌ એ સ્થાન લીધા પછી હમીરને હુક્કો દઈ બેસતો.
- ↑ ભીલગૃહની આવી રચના ન જ હોય, પણ ગઢવીને લીધે એ "અમીર ગૃહશું" હતું.
