પૃષ્ઠ:Kalapino Kekarav.pdf/૩૧૦

સામે સન્મુખ રામનામ લઈને બારોટજી બેસતા,
માળા જે કરમાં રહી તુલસીની તે ડોકમાં ટાંગતા;
હુક્કાની ત્રણ ચાર ફૂંક લઈને લાંબી પછેડીવતી,
વાળીને પગની પલાંઠી સરખી કૈં સ્વસ્થ બેઠા થઈ.

છે પાંચેક જડિત્ર ત્યાં અહીં તહીં હુક્કા હજુ એ પડ્યા,
પીળી લાલ દરેક એ ચલમમાં અંગાર છે ખેરના;
ઝીણી ગૂંથણીના રૂપેરી ચરપા રાતા બન્યા છે ધગી,
ઊભા ભીલ ત્રણેક એ હરઘડી તાજો કરે દેવતા.

'ભાઈ ! આ શ્રમ આવડો ઘટિત ના હું કાજ લેવો હતો,
'બે દીનો મિજમાન હેત નિરખી આભારી પૂરો હતો.'
જોઈ આ રવના હમીર વદતો આનંદ આભારથી,
ને માધુર્યભર્યા મુખે પડી રહે ઝીણી ગુલાબી ઝરી.

વેગડો સર્વ પોતાના સંબંધી વીર ભીલને
આંગળીથી બતાવીને ઓળખાવે હમીરને :

'આનું નામ ગેમલ' નામ જે તીરવતી પાડે શુકો ઊડતાં,
'આ 'ઘેલો' મુજ ભાઈ જે હરણને પ્હોંચી જતો દોડતાં;
'આનું નામ 'વડિંગ' દેવીપ્રિય તે પામ્યો ભુજા વજ્રની -
'જે પાડો અરણો ય એક ઝાટકે જૂદો કરે શીષથી.

'આ 'ભીલો' મુજ મલ્લ - એક બકરો જેનો સદા'હાર છે -
તે ખંભે ત્રણ આદમી ઊંચકીને કૈં કોશ દોડી શકે;
'આ કાકા મુજ જેમણે વરષની છે પાંચ વીશો ગણી -
'ભાલો એ કરનો છતાં ય હજુ યે કો ઢાલ ઝીલે નહીં.'

સામે નિહાળી મલકી સ્મિતે કૈં
પિછાન દે છે ગઢવી તણી એ;
પ્રણામ બારોટ નમી કરે ને
મજાકમાં વાત અગાડી ચાલે :

આજથી વીસ વર્ષોએ મ્હોટી લૂટ કરેલ કો,
પછી તે ભીલનો રાજા મધ્યાહ્‌ને વનમાં હતો.

ત્હોયે શિકાર હજુ શોધતી એક ટોળી,
કો' ધોરી માર્ગ પકડી ચૂપ છે રહેલી;

કલાપીનો કેકારવ/૩૬૩