આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
અપશુકની આ આંખ તુંને ના થાશે રડી !
મીઠી વાણી - બાપ ! તારી ભેર પરે થજો !'
ગાલે આંસુબોર અટકી ઉભું એકલું,
નિસાસાનો દોર મુખ મલક્યે તૂટી પડ્યો !
દેવી ખિન્ન જરી ના થાય !
સ્મિતમાં ઉત્તરા બોળાય !
મુખ પા નવીન આવે તેજ !
ચળકે નયનમાં પણ એ જ !
જેવો પગ ધર્યો ગૃહમાંય
તેવી ફરી પાછી બ્હાર;
ભર ઉત્સાહ રોમે રોમે,
પગમાં હામનું છે જોમ.
રથ છે આંગણે ઉભેલ,
ઝબકે પતાકા ને હેલ;
હીરાજડ્યા મોટા સ્તંભ,
તેમાં શસ્ત્ર પૂરે રંગ.
ચોગમ ચક્ર ટાંગ્યાં દિવ્ય,
ઉભાં અસ્ત્ર ખડ્ગો ભવ્ય;
ઉપર ચિત્રમાં હનુમાન
તેડી ઉડે લક્ષ્મણ રામ.
વચમાં ઇન્દ્ર શો કુમાર,
બેઠો કર મહીં લઈ બાણ;
અશ્વો સારથિ છે સજ્જ,
સેના કૂચ કરતી અર્ધ.
હરખે જોઈ પતિનું મુખ,
કુંવરી થઈ રથઆરૂઢ,
પિયુના વામ કરની પાસ
લીધું યુદ્ધરથમાં સ્થાન.
વાળી વીરઆસન દેવી,
બેઠી જગતઅંબા જેવી;
કલાપીનો કેકારવ/૩૭૭
