આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
કમલે ભ્રમરે ઝુઝે તેમ,
પતિને મુખે ચોટ્યાં નેન.
ચમકે અભિમન્યુ જોઈ,
પડખે આમ બાલા કોઈ !
સમજે નહીં આ શું થાય !
મનમાં કાંઈ એ મૂંઝાય.
પોતાની જ સ્ત્રી છે એમ
જાણે અભિમન્યુ કેમ ?
ગઈ છે તેડવાને સાંઢ -
એને એટલી છે જાણ.
પોતાની ય સ્ત્રી એ કેમ
રથમાં આવી બેસે એમ ?
એ ના વીરથી સમજાય,
કોઈ સ્ત્રીથી ક્યમ બોલાય ?
પ્રૌઢ હૃદયની નીક આત્માર્પણ ઔદાર્યની
તે નવ સમજે વીર - જેનો પાઠ ભણ્યો નહીં.
પણ સ્થિર સુંદર રૂપ વયમાં તાજું આવતું -
ત્યા દંગ ફરતાં સ્નિગ્ધ પાઠ ભણાવ્યો કુદરતે.
જોઈ ચપલતા આટોપ -
જોઈ ખીલતો એ રોપ -
જોઈ આંખડીનો તીર -
ડૂબે અચંબામાં વીર.
આ તે કોઈ છે શું દેવી !
ઉર સંભાવના છે એવી !
મુખથી નેત્ર ના ખેંચાય !
દર્શનની ન તૃપ્તિ થાય !
લાગી ગઈ દૈવી ચોટ !
દિલડું થયું લોટંપોટ !
મીઠું મુગ્ધ ઉરનું તાન
તેમાં ગયો ભૂલી ભાન !
કલાપીનો કેકારવ/૩૭૮
