પૃષ્ઠ:Kalapino Kekarav.pdf/૩૨૭

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે

દેવા રજા મન ના થાય,
'જા' એ બોલ ક્યમ બોલાય ?

એ મુખચન્દ્રનું સૌંદર્ય -
તેમાં અમી છે કંઈ દિવ્ય;
તેનું પાન કરતો જાય,
તૃપ્તિ કાળથી ના થાય.

આ ના દેવી કોય પણ છે નકી નિજ ઉત્તરા -
એ જાણે તવ યોધ વિચારલહરીમાં તરે.

'લલનાઓ તણાં આ રૂપ -
અહો ! સુધાના શા કૂપ !
એ લાવણ્યના સૌ ભાવ -
તેનો શો ગભીર પ્રભાવ !

એને જોઈ તો મ્હેં આજ
પણ ના કરૂં શું તે કાજ ?
ભાસે યુગો વીત્યા સાથ !
મ્હારૂં હૃદય થાતું દાસ !

આ કો સભર મૃદુતાકોષ !
કેવો યોગ આ નિર્દોષ !
જોતાં થાક ઉતરી જાય !
દુઃખનો નાશ ક્ષણમાં થાય !

રણમાં ઝૂઝવું તે પાપ,
કરવો શત્રુનો ત્યાં ઘાત;
જાણે પોષવાનું પ્રીત,
પ્રેમે હારવું તે જીત.

શી છે ઘાત કરતાં જીત ?
એ તો મૃત્યુની છે રીત !
જીવન યુદ્ધમાં શોષાય !
જીવન પોષતાં પોષાય !

બાલાઓ ! અહો ! સુકુમાર !
તમને સ્વર્ગ ખુલ્લું દ્વાર !


કલાપીનો કેકારવ/૩૮૦