પૃષ્ઠ:Kalapino Kekarav.pdf/૩૩૯

આનન્દનું બીજ વસે જઈ જ્યાં -
ત્યાં : ત્યાં જ દોરાઇ વહે બધાં એ.

એ ભીલના નાયક સાથ ચાલી
ભીલો તણું સૈન્ય ગયું અગાડી;
એ કૂચનો માર્ગ બતાવનારી
ધૂલિ દિસે દૂર ગુલાલ જેવી.

હમીરનું પાછળ સૈન્ય ર્‍હે છે,
એ યુદ્ધનો કેસરિયો પ્રવાહ;
સૌરાષ્ટ્રનાં ભૂષણશા તુરંગો
ભાલા સુધી કૂદી કુદી રહ્યા કૈં.

મીંઢોળ બાંધેલ યુવાન રાજ
બારોટ સાથે વચમાં રહ્યો છે;
ચંદા રથે પાછળ પાસ આવે,
આનન્દની કો ત્રિપુટી દિસે આ.

પ્‍હેલો રવિનો કરસ્પર્શ થાતાં
પ્રસન્નતાની કલી ઊઘડે કો,
વીરત્વના સ્વાંગ મહીં સ્મિતાળી
તેવી દિસે કોમલ વીરબાલા.

શશી તણાં બે બચલાં સમા બે
રથે જુત્યા છે બળદો રૂપાળા;
દેવી ઉઠી કો વરદાન દેવા,
તેવી દિસે આ સ્મિતમાં નવોઢા.

ઊગતો ભાનુ આ તાજો રાત્રિનાં સ્વપને હજુ
દંપતીને શિરે ઢોળે સ્વપ્ન રંગીન કો મધુ.

જે મીઠી લહરી ઉષાવદનમાં અર્પાઈ શુભ્રાંશુથી,
જે ત્યાંથી ખસતી ગળી સરી પડી ભાનુમુખે ખેલતી;
જેના તેજ વતી ક્ષણેક્ષણ ફુલી ગાતાં બન્યાં'તાં વનો
તે લ્હેરી ગઢવીઉરે કવિતનો પોષાક પ્‍હેરી રમે.

દેવીભક્ત તણાં રસાળ નયનો, એ શક્તિલીલા બધે
જોઈ પી રસ વૃદ્ધતા ત્યજી દઈ આનંદ ગાતાં બને;

કલાપીનો કેકારવ/૩૯૨