પૃષ્ઠ:Kalapino Kekarav.pdf/૩૫૫

શોધી શકી વહૂ ય એ ભગિની હતી ને
વાતો ય એ સુખદ લગ્નની ચાલતી'તી.

બાવીસ વર્ષ તણું દ્વારા ઉઘડતાં તો
આ બ્હેન પામી પણ બન્ધુ તણાં જ અશ્રુ;
એ બન્ધુ તો શિખર સત્તર વર્ષનાથી -
રે ! કાળના મુખ મહીં દઈ ફાળ ચાલ્યો

એ બન્ધુ આ ભગિનીઓથ મહીં રહીને
ક્ષત્રિત્વની ભગિની પાસ ભણી કવિતા -
કો આર્દ્ર ભાવમય શૃગ પરે જતો'તો;
પુષ્પો ધરી વધુ વધુ જ્યમ વેલ ચાલે.

ચિન્તા હતી ભગિનીને નિજ બન્ધુ માટે
તેવી જ બન્ધુ પણ કૈં ધરતો બન્યો'તો:
એ બ્હેનના સુખ સહેજ સુખી થવાનો
આભારસ્નેહસભર નિશ્ચય કૈં કર્યો તો.

આ બ્હેના પતિની શોધ મહીં હતો એ,
તૈયાર સર્વ કરિયાવરને ભર્યો'તો;
નાજુક મ્હેલ મહીં જે કંઈ હોય તેવું -
આ બ્હેન કાજ કરવા ઉરમાં ઉમંગ.

એ બ્હેનને જ જગમાં સઘળું ગણીને,
એ બ્હેનના જ સુખમાં સુખ માનતો'તો:
તોફાન શાન્તિ મહીં સિન્ધુ મહીં જનારો
જેવી રીતે શરીર ઉપર શીષ તારે.

સ્નેહાળ એ ઉર પ્રમાણિકતા ભરેલે
ચાલાક એ નયન ઉત્સવના પ્રકાશે
તે યુદ્ધ - પ્રેમ - બિરદો - કવિતા સુણાવી
કો રાજ્યનો ગઢવીજી ય થઈ શક્યો'તો.

પંકાઈ વાણી તણી ઉજ્જવલતા ગઈ તે
સંગ્રામમાં ધરતી નૂતન કો વીરશ્રી -
જેનો અવાજ સહુ લશ્કરમાં સુણાઈ
સર્વત્ર રક્તમયતા ઉછળાવતો'તો.

કલાપીનો કેકારવ/૪૦૮