પૃષ્ઠ:Kalapino Kekarav.pdf/૩૬૦

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે

'બાપુ ! આ હું કમનસીબથી ચાકરી ના બજી કૈં
'કે રીસાઈ રણ મહીં હવે ભૂલવી ફેંકી ચાલ્યો !

બાપુ ! ન્હાનાં રમત કરતાં લાડકાંને વીસાર્યાં ?!
'છોડી ચાલ્યા ! નવ કંઈ રુચ્યા ખેલ આ બાળકોના !
'એ તો આવ્યો ! હજુ પણ નકી ખેલવા યોગ્ય ! બાપુ !
'વિવા એના ઘટિત કરવા તો ય છે ! મોકલો ને !

'બાપુ ! એ તો તન તરફની દેણદારી દઈને
'લૂંટી ચાલ્યો ! કરજ દ‌ઉ હું ! મોકલો બાપલાને !
'સ્ત્રી સોડે જે પણ ઉછરતાં બાલકો તે હઠીલાં !
'મ્હારૂં બોલ્યું જરી પણ, અરે ! કોઈ દી એ ન માન્યો !

'પાછો આપો જરૂર ઘટતાં વેણ એને કહી બે !
'તીખા બોલો જરીક ખમવા શીખવો - બાપુ ! એને !
'જાણ્યું ન્હોતું નિકર મધુરાં વેણ એને કહેતે !
'માજાયીમાં પણ મધુરતા: વાંક મ્હારો નથી એ !

'વીત્યાં તેને મુજ હૃદયની રાવ વીતેલાની આ -
'વૈરાગીને જખમી ઉરના રાગની વાત જેવી !
'માડી ! બાપુ ! મધુર પડઘો વીરલો તમારો -
'મીઠું ગાતો; મગર પડઘો જાળવી કો શક્યું ક્યાં ?

'વીરા તહારૂં હૃદય કુમળું પુષ્પશું જે હતું તે
'તેવું ભાસ્યું, પણ પરુષતા વિશ્વની તું ય શીખ્યો !
'વીરા મ્હારા ! મુજ રવિ હવે ડૂબવ્યો ત્હેં - ગ્રહાયો !
'ન્હાને હાતે જખમ કરતાં - તાત ! છેલાઈ કીધી !

'મ્હેં તો - વીરા ! તુજ હૃદયને આર્દ્રતા છે ભણાવી !
'ડાહ્યો - બાપુ ! પણ નવ સુણ્યું ! જંગલે રાત પાડી !
'સંભાર્યું એ મુજ જિગર આ છીછરે ના સમાતું !
'વિસાર્યું એ દિવસરજની ! કાંઈ ના વિસરાતું !

'વીરા મ્હારા ! પણ ક્ષણિક તું ફુલડું એ વસન્તી !
'કાલે ચૂટ્યું મધુ સમયમાં બ્હેન આ વાટ જોતી !
'મ્હારા વીરા ! મધુ સુરભ શું સ્વર્ગ માટે જ સર્વે ?!
'દેવો પાસે પદર નવ કૈં ! આવ તું આવ બાપુ !


કલાપીનો કેકારવ/૪૧૩