ત્હને રોતી કરૂં તે તો બનાવું તો બને તેવું;
હસે તેને રડાવું કાં ? કરૂં સાથી ? ડરૂં કાંઈ !
હસે તું તે વિસામો કૈં હતો - તે હાલ ક્યાં હાવાં?
વિસામાની નહીં આશા, કહેતાં એ ડરૂં કાંઈ !
છતાં આશાભરી પ્રીતિ; ન કાંપ્યાલું ત્હને પાવું ?
ઉરે આશા ધરૂં ના કાં ? ધરૂં કે ના ? ડરૂં કાંઈ ?
૩-૯-૧૮૯૭
રોનારાં
રોનારાંને રોવા દેજો:
હસવાનું તેને ના ક્હેજો :
શીદ દયા ખાલી ખોવાની ?
રોતી આંખો રોવાની?
રોનારાંએ રોવું લીધું,
આંસુડાંને હૈડું દીધું,
આંખે ઘેલું અમૃત પીધું,
પી પી રોવાની !
૯-૩-૧૮૯૭
વીત્યા ભાવો
વીત્યા ભાવો હજુ મ્હારા છે:
આગ મહીં થંડા ક્યારા છે :
આંસુ તો સુખની ધારા છે :
આ હૈયાને બીજું શું ?
તું એ મીઠા ભાવો સ્મરજે :
તેને સ્મરતાં સ્મરતાં મરજે :
હૈયાફાટ સદા વા રડજે :
રે રે ! બીજું શું ?
