હુકમ જલ્લાદ થાવાનો બજાવ્યો આખરે, દિલબર !
હવે એ હુન્નરે કાબિલ થી તુંથી ય પરવાર્યો !
ભણ્યો ત્હારી તુફેલે તે હવે અજમાવવું તું પર !
છુરી નીચે નમી તો જો ! કરૂં ઘા ને હું પરવાર્યો !
ખુદાની આંખ ત્યાં રાતી ! મ્હને તેની ન છે દરકાર !
ખુદાથી, ઇશ્કથી, સૌથી, મગજ, દિલથી ય પરવાર્યો !
સનમ ! તેનો અને તુજ તે બને જલ્લાદ છો મ્હારો !
વહે ત્રણ ખૂનની નીકો ! તહીં હું ન્હાઈ પરવાર્યો !
અરે ! આ હાથ મ્હારાથી દિલે મ્હારી છુરી વાતાં !
ન તડકું વા ડરૂં હું ના ! દરદડરથી હું પરવાર્યો !
અદલ ઇન્સાફની ગાદી ખુદાની ત્યાં ચડી જોઉં !
પછી આહા ! અહાહાહા ! અહોહોહો હું પરવાર્યો !
૮-૮-૯૭
અતિ દીર્ઘ આશા
હું તો માનવી 'હું' ! વિશ્વ ના હું ! બ્રહ્મ ના ! જ્ઞાની નહીં !
હજુ તો ઉછરતા પ્રેમમાં છે અજ્ઞ તું એ હું સમી !
માયા અલકલટ તું તણી;
તુજ ગાલની આ સુરખીઃ
તુજ નેત્રની મીઠી ઝરીઃ
તુજ પાંખ ત્યાં બાંધી પડી !
કોકિલ તણો ચાળો રમી,
તિરછી નમાવી આંખડી,
મુજ કાળજે મીઠી છરી,
દેવી ત્હને રુચી રહી !
કુંજે એકલાં બે ચાલવા,
કદિ સ્મિતફુવારે મ્હાલવા,
કદિ પાદમાં આળોટવા,
હજુ આ ઉરે હોંશો ભરી !
