પૃષ્ઠ:Kalapino Kekarav.pdf/૪૦૬

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે

'અરે ! હું કાજે તે હૃદય કરતું એ સહુ ગયું,
'અને તે કાજે તે કરીશ સઘળું હું પણ નકી.'

'પ્રભુ વારે એ સૌ,' ચમકી લવી સાધુ હૃદયથી
'લપેટે કન્યાના ધડધડ થતા એ હૃદયને;
'ધગી ક્રોધે વાંકાં નયન કરતી લાલ લલના,
'પરન્તુ ભેટીને સુભગ નકી આ કાન્ત જ લવે :

'અહો ! કાન્તે ! કાન્તે મુજ હૃદયની મોહની : પ્રિયે !
ત્હને ને પ્રીતિને તુજ ફરી અહીં કાન્ત મળતો !
'અહો ! જે ખોવાઈ નિજ ઉરની ધૂણી પર વસ્યો,
'ફરી લે, લે, લે એ કર મહીં દીવાનો પ્રણયનો.

'સદા ર્‌હેવા દેજે તુજ ઉર જડેલું મુજ ઉરે,
'બધી ફેંકી દેજે ફિકર તુજ મીઠા હૃદયની;
'જુદાઈ ના ના ના કદિ પણ હવે હો, રસિકડી !
'હવે સ્વીકારી લે જીવન મુજ, મ્હારૂં સહુ, પ્રિયે !

'અરે ! જૂદાઈ એ સ્વર પણ હજો ના શ્રવણમાં,
'હજો દૂરે દૂરે કટુ કટુ વિરાગે જિગરથી;
'હજો ત્હારી છાતી અચલ ધ્રુવ શી સ્નિગ્ધ સરલે,
'અહો મ્હારા ઘેલા વિમલ નભ શા આ ઉર પરે.

'નિસાસો મીઠો જે તુજ ઉર મહીં છેદ કરતો,
'હવે રેંસી દેશે તુજ ઉર તણા કાન્ત‌ઉરને;
'હવે ત્હારાં અશ્રુ વિમલ ઉરના જે ઉમળકા,
'કપોલેથી ચૂસી અધર મુજ આ સાર્થક થશે.'

ગયેલો છે છૂટી શરીર પરથી છેક કબજો,
અને એ બન્નેનાં થડકી ઉર ધ્રૂજે અવયવો;
અહો ! તૃપ્તિ તૃપ્તિ સજલ નયને એ વરસતી,
અને પ્રેમી સાધુ ઉરની નિજ લ્હેરી ઠલવતો :

'પ્રિયે ! કાન્તે બાલે ! ઘડમથલ સૌ દૂર તજશું,
'અહીં આ કુંજોમાં પ્રણયરસનું સ્વર્ગ રચશું;
'હવે ના તે જૂદા જગત તણી વાતો ય કરશું,
'અહીંની વસ્તીમાં તુજ મુખ અને હું બહુ હશું.


કલાપીનો કેકારવ/૪૫૯