પીડા તો પીડા એ મ્હારી !
કાંઈ નથી તેથી તો સારી !
વીતી છે વીતી છે એ તો
મીઠી લાચારી !
હાવાં આંસુ એ ના ઉન્હાં !
રોવાનાં ગીતો એ સૂનાં !
ઉષ્મા જીવનની વીતી છે !
મોત તણી ઠંડી જીતી છે !
હૈયે શ્વાસો ત્હોયે ફરે આ !
કંઠ મહીં નિશ્વાસ તરે આ
વ્હાલાં ! કાષ્ટ બળ્યું આ જીવે !
શું વીતી ? શું ના વીતી છે ?
૧-૫-૯૮
જીવનહાનિ ચોવીશ વર્ષ
ફૂટી ગયેલ ઘટની ઘટમાળ જેવાં,
મારા ફર્યાં વરસ : જીવનબાગ સૂક્યો !
એકેય બિન્દુ નવ ચોવીસ ચક્રમાંથી:
વા કોઈ એ ન ઘટમાળ સમારનારું !
સેવા બજી ન પ્રભૂની કશી કોઈ દી એ,
બાકી રહી સહુય ચેતનહીન આશા !
તેમાં પરંતુ ઉરને ફરિયાદ ના કૈં ,
જાયે ગુલાબ કહીં કંટકને રડીને ?
મારું સદાય સહવું સહુ છે સહ્યું મ્હેં,
માળી તણો કર સુખે જ્યમ પુષ્પ સ્હેતાં;
મ્હારી ગરીબ કવિતા બસ કાંઈ રોતી,
તેવી પ્રભુ પણ ક્ષમા સહનારને દે !
હું વિશ્વનો નહિ જ કૈં ઉપયોગ જાણું,
કો ખેદમાં ગતિ તણું ઉર મૌન ધારે;
મ્હારો હિસાબ વિધિ પાસ કશો ન લાંબો,
જીવ્યો, મરીશ : જ્યમ તારક ત્યાં ખરે છે.
