પૃષ્ઠ:Kalapino Kekarav.pdf/૭૭

વીણા લેવા ફરી કર મહીં કાંઈ સામર્થ્ય આવ્યું,
ને હૈયાથી રુદનમય આ ગાન મીઠું ગવાયું :-

'અરે વ્હાલા! મ્હારી ગરદન પરે ખડ્‌ગ ધરીને
'ઉપાડી લે શાને? જખમ ક્યમ કારી નવ કરે?
'ઉગામી અન્ધારે અસિ મુજ પરે તું ક્યમ શકે?
'ઉગામે તો શાને વધ નવ સુખેથી કરી શકે?

અરે! હું જાણું છું, વિરહ પ્રણયીનું મરણ છે,
'વળી જાણ્યું છે, કે મરણ વિરહીને સુખદ છે;
'અરે! કિન્તુ આશા મરણ વચમાં છે પડ ખરે,
'મને તે કાં સોંપી? મરણ નવ સોંપ્યું ક્યમ મને?

'મળ્યાથી મૃત્યુ છે! તુજ મરણ જાણ્યે મરણ છે!
અરે! એ જાણ્યાથી વધુ દુઃખદ આશા જરૂર છે;
'સુખી તું છે જાણી મુજ દુઃખ સુખેથી ત્યજીશ હું,
અરેરે! હું ધારૂં તુજ સુખ જ માટે જીવિત છું.

'નહીં બોલું, વ્હાલા! ક્યમ દશ દિને તું નવ મળ્યો?
'રખે તેને માટે તુજ મુખ છુપાવી દૂર રહ્યો!
'અરે! એ આશાના, પ્રિયતમ! નકી વ્હેમ સઘળા!
'ઠગાઉં છું ભોળી દૂષિત નવ હો તું, પ્રિય સખા!

'દુ:ખી થાનારૂં છે દુઃખકર થનારાથી સુખિયું,
'અને ઓ વ્હાલા! હું દુઃખકર નથી ને સુખી જ છું;
'છતાં હું જાણું કે દુઃખ દઈ મને તું સુખી બન્યો,
'મરૂં તો સંતોષે! સુખી બહુ તને ઈશ્વર કરો!

'કહે પ્રજ્ઞો કે પ્રણય ના કરશો વ્યક્તિ સહ કો-
'ઘટે બ્રહ્માંડોના પ્રતિ જીવ પરે પ્રેમ સરખો;
'વળી ગુણો સાથે અનુભવી કહે પ્રેમ કરવા,
'બધાં વારે વ્યક્તિ સહ પ્રીતિ કરી કેદ પડવા.

'ગુરુ લાધ્યો આવો અનુભવી તને શું? પ્રિય સખે!
'કહ્યું સાચું તેણે, મમ અનુભવે તેમ જ કહે!
'તને સ્વસ્તિ! સ્વસ્તિ! પ્રણય તુજ તેવો ખિલવજે,
'બધામાં હું એ તો મુજ હૃદયને ના વિસરજે.

કલાપીનો કેકારવ/૧૩૦