પૃષ્ઠ:Kalapino Kekarav.pdf/૭૮

'ભલે એ સત્તાથી સહુ જીવનું કલ્યાણ કરજે,
'ભલે આ હૈયાનો બલિ વત ગણી ભોગ કરજે;
'મને શિખાવા તે પણ કદિ તું યત્ન કરજે,
'શીખી હું જે શીખી! શીખીશ નહિ બીજું કદિ હવે!

'રહી ઉડી જાવા તુજ સહ ન તાકાત મુજમાં,
'નથી ઇચ્છાશક્તિ પકડી તુજને કેદ કરવા;
'તને જે વ્હાલું તે ચિર સમય વ્હાલું તુજ રહે,
'અરે અસ્તુ! અસ્તુ! પ્રિય મુજ દિલે તો મરણ છે.

કદી ત્હારા માર્ગે ભટકત, સખે! હું તુજ સહે,
'અરેરે! તેથી એ તુજ જગતનું શું શુભ થતે?
'કદી મ્હારાથી કૈં શુભ થઈ ગયું ત્હોય પણ શું?
'અને ત્હારા હાથે બહુ શુભ થશે ત્હોય પણ શું?

'ગયા અન્ધારામાં જગત ત્યજી મ્હોટા સહુ અરે!
'અને એ કીર્તિ એ અમુક સમયે ઉડી જ જશે;
'સખે! એ કાર્યોની અસર પણ રહે છે અમર શું?
'અરે વ્હાલા! તે જો અમર કદિ હો ત્હોય પણ શું!

'સખે! ચૂરા થાશે જગત રવિ તારા સહુ અરે!
'બધા યત્નોની ત્યાં અસર સઘળી વ્યર્થ બનશે,
'સખે! શું તો મ્હારૂં સુખમય નથી કેદ પડવું?
'અરે! તું ભોળો ને જરૂર બહુ ભોળો તુજ ગુરુ!

'અરે! એ આશાના, પ્રિયતમ! નકી વ્હેમ સઘળા,
'નકી તેં તો છોડ્યું મમ કમનસીબે જગત આ!
'ભલે જે હો તે હો મરણ પણ મ્હારૂં તુરત હો!
'મને જે વ્હાલું તે મરણ સુધી વ્હાલું મુજ રહો!'

પણ હૃદયમાં ગાતાં ગાતાં નવીન થયું કશું;
પ્રિયતમ તણી એ છાયા શું પડ્યું નજરે કશું;
ઉડતી ઉડતી છાયા આવી ગઈ ઉડતી વહી;
સ્મિતભર હતું મ્હોં ને અંગો દિસે ભર હર્ષથી.

કહી ગઈ અહા! આવું કે એ કહ્યું ત્યમ ધારતી :-
'પ્રિય, પ્રિય અહો! ઝીલી લે આ હવે દિલ હર્ષથી!'
શરદી વતી એ કન્યા કમ્પી અતિ સુખમાં લવી :-
'પ્રિય, પ્રિય અહો! ઝીલી લે આ હવે દિલ હર્ષથી!'

કલાપીનો કેકારવ/૧૩૧