આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
૧૧૬
કલ્યાણિકા
એક કોર પ્રકૃતિ એ નેતરાંને તાણે રે,
એક કોર પુરુષ ઘુમાવે રે :
ઘૂમે ઘૂમે ને મીઠું છલકે વલોણું રે,
ઉપર અમૃત તરી આવે રે !
હદ બેહદ હું તો ઊડું આકાશે રે. ૪
એ રે વલોણું તાણે સૂરજ ને ચંદા રે,
તાણે પૃથ્વી ને ધ્રુવતારો રે ;
તાણે અનંતતામાં ઘૂમતાં નક્ષત્રો રે,
લાગ્યો છે નાદ એનો ન્યારો રે !
હદ બેહદ હું તો ઊડું આકાશે રે. ૫
અણગણ યુગથી એ ચાલે વલોણું રે,
અણગણ યુગ બીજા જાશે રે ;
આનંદઓઘે ત્યાંથી રેલી ગંગાજી રે
અમૃત એનાં સૌને પાશે રે !
હદ બેહદ હું તો ઊડું આકાશે રે. ૬
આવો સંસારિયાં ને આવો વેરાગિયાં રે !
ઘમ્મર વલોણું એ ઘુમાવો રે !
અમૃત ઊતરશે અદ્દલ એનાં અણમૂલાં રે :
અવસર ચૂકશો મા આ'વો રે !
હદ બેહદ હું તો ઊડું આકાશે રે. ૭
