પૃષ્ઠ:Kalyanika - Gu - By Ardeshar Khabardar.pdf/૧૪૧

૧૩૪

કલ્યાણિકા

 

---

ઊડ્યાં સ્વપ્ન ઉષાનાં સુરવનકુંજ સ્મરાવતાં,
⁠પરમ પ્રભાતતણાંય વિલોપ્યાં મોતનચિત્ર ;
વિરમ્યા તેજલ હય ખૂંદી શિખરો મધ્યાહ્‌નનાં,
⁠સંધ્યાનયને હાવે ઝૂમે શાંતિ પવિત્ર !
⁠વહાલાં ! મીઠી મીઠી વાગે દૂર કો ઘંટડી ! ૩

સ્નેહ અને જીવન કેરાં આતિથ્ય મળ્યાં ભલાં,
⁠પગમાં ભાંગ્યા કંટક ત્યમ આવ્યાં કર ફૂલ ;
મટ્ટીની કાયામાં મહોર્યો પ્રાણ પ્રભાભર્યો ;-
⁠ફૂટે દીવી : થાય ભલે દીપક પણ ગૂલ !
⁠વહાલાં ! મીઠી મીઠી વાગે દૂર કો ઘંટડી ! ૪

ભાગે આવ્યું તે સૌ ભાગ્ય પ્રમાણે ભોગવ્યું,
⁠પ્રભુએ દીધું તે સૌ લીધું બંને હાથ ;
જીવનની નાવડીએ બેસી ફરજ અદા કીધી;-
⁠એ ડૂબે : પણ ત્યાં મુજ કર ધારે મુજ નાથ !
⁠વહાલાં ! મીઠી મીઠી વાગે દૂર કો ઘંટડી ! ૫

ધરતીમાતા કરી દેશે કાયાનું ફૂલડું,
⁠પ્રાણે કો નવતારક ચેતવશે આકાશ ;
મારાં ગીત વસંત‌ઉરે નવફાગ ઉડાવશે,
⁠તેમાં ખીલશે ને ટમટમશે મારી આશ !
⁠વહાલાં ! મીઠી મીઠી વાગે દૂર કો ઘંટડી ! ૬