આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
સાધન
૭૭
વાંકું કદી ન દેખાય સીધું,
સારું ન ખેંચી લેવાય લીધું;
ઘા અને શબ્દનાં એક સહિયારાં:
બાપુ ! ન તારાથી કર્મ કો ન્યારાં! ૩
સૌખદુંખ શોક ને મોદ જે જે,
જેનાં તેનાં મળે આવી તે તે;
કર્મશું થઈ ન શકે કો ઠગારાં !
બાપુ ! ન તારાથી કર્મ કો ન્યારાં! ૪
વસ્તુ છાયા ન થાય છૂટી,
કર્મફળો ન શકાય ઝૂંટી;
સુખ ન મળે દીધે લાખ હજારાં !
બાપુ ! ન તારાથી કર્મ કો ન્યારાં! ૫
રૂપ બને નિજ, જ્યોતિ જેવું,
પડશે પછી પ્રતિબિંબ તેવું:
એક છે મર્મને શાસ્ત્ર અપારાં !
બાપુ ! ન તારાથી કર્મ કો ન્યારાં! ૬
