એવાં નામ, એવી એવી ચબરાકી, એવી એવી આવડતવાળી યુવતીઓની મૈત્રી માણનારને સુશીલા સરખા નામવાળી, સુશીલા જેટલું અર્ધ ભણેલી, અનાકર્ષક જૂની ઢબની યુવતી પત્ની તરીકે ન જ ગમે એ સ્વાભાવિક કહેવાય. મને મારું જીવન ઘણું અધૂરું, રસહીન વેઠ સરખું લાગતું હતું. હું ઘરમાં તો બહુ રહેતો જ નહિ. મારા પિતાની જમીનમાંથી સારું ઉત્પન્ન આવતું, એટલે મને આર્થિક સંકડામણ અનુભવવી પડી ન હતી. અભ્યાસયુગમાં હું ક્રિકેટ, ટેનીસ, બેડમિન્ટન રમતો. મિત્રોને અને ખાસ કરી યુવતીઓને સારા પ્રમાણમાં નાટક-સિનેમા બતાવતો. હોટેલ રેસ્ટોરામાં તેમને આમંત્રણ આપતો અને કદી કદી દૂર એકાંત મેદાનો અને વૃક્ષકુંજોમાં તેમને સાથમાં લઈ જઈ સૃષ્ટિસૌંદર્ય નીરખતો અને નિરખાવતો.
આમાંની ગમે તે યુવતી મારી સાથે લગ્ન કરી લેત અને હું મારું જીવન મારી કલ્પનાએ ઊભી કરેલી સ્વર્ગ કેડીએ વિતાવી શક્યો હોત. પરંતુ મારું લગ્ન થઈ ચૂક્યું હતું એક એવી સ્ત્રી સાથે, કે જેનામાં તલભાર પણ નવીનતા ન હતી. ઘરમાં મને આનંદ ન હતો. હુ ભણી રહ્યો અને પછી 'ક્લબ'માં મારું અર્ધ જીવન વિતાવવા લાગ્યો. બીજું શું કરું?
મારી મિત્રયુવતીઓ પણ પરણી જવા લાગી ! અને તે પણ મારી સલાહ લઈને ! દાઝેલો તો હતો જ; હવે દાઝ્યા ઉપર ડામ દેવાવા લાગ્યા. એક દિવસ અલકે આવી હસતાં હસતાં મને પૂછ્યું :
'તું શેન્કી વિષે શું ધારે છે ?'
'પેલો સાંકળચંદ? શેની “શેન્કી શેન્કી” કરે છે? નોકરી ઠીક મળી છે એ સાચું. પણ બીજું શું ધારવાનું ?'
'ધાર કે હું એની સાથે લગ્ન કરું, તો ?'
