ઘણકો પણ એ જ રાજાને ઘરે બોકડો સરજ્યો.
કુંવરી તો સોળ વરસની સુંદરી થઈ.
નત્ય નત્ય માગાં આવવા માંડ્યાં.
સારો વર જોઈને કુંવરીને તો પરણાવી છે. કરકરિયાવર દીધાં છે. ગાડાંની તો હેડ્યો હાલી છે.
કુંવરી કહે: "મને આ બોકડો આપો. બોકડો મને બહુ વા'લો છે. એને હું સાસરે લઈ જઈશ."
બોકડો લઈને કુંવરી તો સાસરીએ ગઈ. બોકડાને તો મેડીને દાદરે બાંધ્યો.
રોજ રાતે કુંવરી થાળ લઈને મેડીએ ચડે.
મેડીએ ચડે ત્યાં એનાં ઝાંઝર ઝણકે.
ઝાંઝર સાંભળીને બોકડો તો જાગી જાય.
જાગીને બોલે:
રમઝમતી રાણી !
મેડીએ ચડ્યાં
ને ઈચ્છાવર પાયા !
ત્યારે કુંવરી જવાબ વાળે કે -
હા મારા પીટ્યા!
મેં ઈછાવર પાયા
તેં કરકર બરકર ખાયા !
રોજ ને રોજ -
રમઝમતી રાણી !
મેડીએ ચડ્યાં
ને ઈછાવર પાયા !
હા મારા પીટ્યા !
મેં ઈછાવર પાયા
તેં કરકર બરકર ખાયા !
એવી બોલાબોલી થાય: એ વડારણ સાંભળે.
વડારણે તો વાત રાજાને કરી છે: રાજાએ તો રાણીને પૂછયું છે, "રાણી ! રાણી ! મને વાત કરો !"
"રાજા! રાજા! કહેવરાવવું રે'વા દ્યો."
"ના, કરો ને કરો."
