પૃષ્ઠ:Kathan Saptashati.pdf/૧૨

ધાર માર નેં આકાર એ ત્રણ પ્રકારના હથીઆર.
ધુળ ધાંણી ને વાને પાણી.
ધોબીનો કુતરો વાટનો નહીં ને ઘાટનો નહીં
ધોબીને ઘેર ખાતર પડે તો ઘરાકોનું જાઅ.
ધોળે દહાડે અંધારું.
ધોલીઆ ધાડ આવી તો કે ધણીને ઘેર
પગમાં જોડા પેહેરી લેવા ધરતી આખી ઢંકાઅ નહીં.
પગે લાગવાથી પશુ ન સમજે.
પડાઈ પરમાંણે પુંછડું.
પથર એટલા દેવ કીધા.
પછેડીમાં પાંચશેરીનો માર. (વાંણીઆભાઈ પછેડીમાં પાંચશેરી ઘાલીને ઝાપટ મારે તે કોઅ જાણે નહીં)
પટેલની ઘોડી પાદર સુધી.
પરણીઆ નથી પણ પાંતે તો બેઠા હશે.
પંડાણીનો પરીઓ જાંણો જે દજીકરાનું નાંમ દાઊદીઓ.
પડા ઊપર પાટું.
પંડાજી પગે લાગું તો કે કપાશીઆ. (બેહેરો પંડો કપાશીઆ લઈને જતો હશે.)
પરણે તેને ગાઇએ.
પરભુને ઘેર અવલો નીઆઅ.
પરણીનેં પાલે નેં જણાને જીવાડે. તેમાં કેહેને પાહાડ કરે.
પાકતી લીંબોળી પણ મીઠી થાઅ.
પાઘડીનો વળ છેડે આવે.
પાઘડીમાં માથું ને માથાંમાં પાઘડી.
પાંણી પેહેલી પાળ બાંધીએ.
પાંણી વલોવાથી ઘી ન પાંમીએ.
પાંણીમાં લીટી.
પાંણી પહેલાં મોજડાં સાવાસ્તે ઊતારીએ.
પાંણી પીને ઘર શું પુછવું.
પારકી મા કાંન વીંધે
પારકે પુત્રે સપુતા થવાઅ નહીં
પારકી હવેલી દેખીનેં પોતાની છાપરી ચુંથી નંખાઅ નહીં.