૭૨ : વિદેશન ચઢવું અને તે સંગીતમાં. એવા દેહને પાપ વળગી રહે તા પ્રભુ જૂટા પડે. ! 11 2G વસંતરામ ઃ આપને જરા શ્વાસ ચડે છે. કહેા તા ગિરજાશંકર, હું અને રણછેડ ધીમું ધીમું કી ન કરીએ. દયારામ : કીન તે ધીમું હાય, ભૂંડા? એની તા રમઝટ જામે 1 આજે છેલ્લુ કી ન હું કરીશ. ar ઘેલાભાઈ અમીન : છેલ્લું કેમ ? એ ખાલ અમારે સાંભળવા જ નથી. આપનું કી ન તેા અમર જ છે. દયારામ : ઘેલાભાઈ ! અમીનાત કરેા છે, આજ આમ શું? દેહ જડે કે પડે!...હું જરા ટટાર થાઉં. bઈ, [રતન ગભરાયા છે. બરાબર કિયા ગાઠવી બંને બેસાડે છે અને તેનાથી ડુસકું ભરાઈ જાય છે. ISE રતન ! તું તે રડચા જ કરે છે, કચારની !... હું કૃષ્ણ ! હું હું યાદવ, હું સખતિ !...રતનને તામે જીવતાં પણ હું રડાવી અને મરતાં પણ ! મા ન જણક
- p
- માનવીને મૃત્યુ છે એ જ ઠીક છે. અને હું તા. મારી
છેલ્લી ઘડી જોઈ રહ્યો છુ ...વાહ, મનખા સફળ થઈ ગયા... દેહ ધારણ કર્યાં એ સાર્થક થયા...મારા કૃષ્ણને, સ્વામિની રાધાને હું નિહાળું છું...એ હસે છે, મને ખેાલાવે છે! રણછેડ : દયારામ દયારામભાઈ ! ખમ્મા અમારા ગુરુદેવને ! એમને Teen પડદા પાછળ રાધાકૃષ્ણનું છાયાચિત્ર દેખાય છે, અને અલાપ થઈ જાય છે] - એ જ...સ્વજના ! મને સન્નિપાત નથી છામાં, સન્નિપાતમાં, મને મારા રાધાકૃષ્ણ એ ત્રિપાતને પશુ, ભલે આવવા દે. એથી ખીજું શું થયા...અને ઘેલ દેખાતાં હોય તા જોઈએ ?
