વિનમ દ : ૮૯ નવલરામ : પછી ? એમની સલાહ માના તેા હરકત શી? સાચા મિત્ર સમજી જ જાય. ન ૬ : નવલરામ ! હું યે સાચા મિત્ર છું. એની આર્થિક સ્થિર્થાત વસી એટલે હું એક પુસ્તકઅણુમાં પાછા પડું તા મારી મૈત્રીપણુ લાજે ને? હું પણ પૈસાનેા જ સગા ગણાઉં ને ? જેણે મને અનેક વેળા સંકડામણુમાંથી બચાવ્યા, એની જે સંકડામણુ વખતે સુખ ફેરવું, મારા મહાન પ્રયત્નનું ફળ એની સમક્ષ ન મૂકું, તે....મારું પ્રેમશૌર્ય, મારું વીરત્વ, મારુ સાહસ અને મારી માણુસાઈ જરૂર લાજે ! મે તા દાસને જ – ભલે એની પાસે પાઈ પણ ન હાય ! છે કે ન કવિતા અપ ણ થાય તો તે કરસન— જ = અણુ છે?’ નવલરામ : જો’ | ગી ઢબનુ SUS · ધીર ધર, ધીર ધર, ધીર ધર વીર નર, ધીર ઘરવા થકી રહેશે!’ હીર આ તા ન દ જ કહી શકે. ન કાશ ગરવી ગુજરાતને અર્પણ કર્યા. નમ કકવતા ભાંગેલી પેઢીવાળા કરસનદાસને સમર્પણ કરી અને હાથની વીંટી કાઈ બંસીધર ઉપર ફેંકી ! મારું હૈયુ · તા ગજગજ ફૂલે છે, કવિ! પણ આમ વ્યવહાર કેમ ચાલશે ? નર્માદ : કહેતા ક્રમ નથી, નરભેરામ ! કે એ બંસીધરે તે કૃષ્ણ જેવી મેાહનદ્રા ઉપજાવી હતી ! એવી બંસી ઉપર તે રાજપાટ J+ 1 + કુરબાન થાય, નવલરામ ! નવલરામ : ચાલેાવે ! રા લઉં, રાજપાટ કુરબાન કરનાર વે પાસે બહુ મેસવામાં જોખમ છે! અમારા કવિ તા પેલા હાફેઝની ન્યાતના ! ગાલ ઉપરના તલ માટે સમરક ૬ જીખારા ન્યાછાવર કરી દે! બખાલે હિંદુયશ બખ્શમ સમરકન્દો બુખારારા ! [ નવલરામ જવા ઊઠે છે.
