આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
અ ર્પ ણ
તારાં બાળપણનાં કૂજન હે સખિ!
શીદ રુંધ્યા તેં આવી મુજ દ્વાર જો?
પોતાનું રુંધીને હું-માં ઠાલવ્યું,
સમજું છું એ તુજ શાંતિનો સાર જો!
એકલતાના વગડા બળબળતા હતા,
તું વરસ્યે પાંગરિયા મુજ ઉર-બાગ જો;
ઉગ્યાં તેને જતનેથી ઉઝેરજે !
સીંચી તારા જીવનના સોહાગ જો.