ગાય, બળદ, ઘોડા, ઘોડી સરવે સાથે લેવાં.
ભી.: શું કામ છે કહે તો ખરો?
હનુ.: અરે લુચ્ચાઓ રામજીની ઇછા એવી છે કે તમને સર્વેને એક ગાંસડીમાં બાંધીને પતાળમાં નાંખી દેવાં.
ભી.: અરે તારું મહો કાળું થાય. એવો મહેલો ક્યાંથી લાવ્યો અને કહેને ભાઈ શા માટે રામજીની એવી ખોટી નજર અમારા ઊપર થઇ છે?
હનુ.: તમે મોટું પપ કર્યું છે, જે દહાડેથી એ દેવીની આંખ્યો સારી કરી તે દહાડાથી અમારા દેવલોકના દેવને ધુપ, દીવો, બળીદાન કોઈ માણસ આપતું નથી.
ભિ.: અરે દૈવ, એ તો હવે કોઈ આપનાર નથી કેમ જે અમે જ્યારે આપતા હતા ત્યારે એનું ફળ કાંઈ અમને મળ્યું નહોતું.
હનુ: બીજા દેવની વાત તો તે દેવ જાણે પણ હું તો દેરામાં બેઠો ભૂખે મરૂં છું.
ભીમ: હા તે ભૂખે મરતા હશો.
હનુ.: મહોરે કેટલીક બાયડીઓ સવારના પહોરમાં આવીને ખીર, વડાં, બાકળા તમારી આગળ મૂકી જતીઓ અને હવે તો ભુખમાં બેઠા બેઠા બગાસાં ખાવાં પડે છે.
ભીમ: તમે એ જ લાગના છો, આગળ કેટલાએક ચોર લોકોની માનગ તો આઈ ગયા અને બીચારાઓના ભુંડા હાલ કર્યા એવા હતા.
હનુ.: અરે મારા રામ હવે મુને કાળીચઉદશને દહાડે બાકળા કોણ આપશે?
ભી.: અતીદુર્લભ વસ્તુ ચહે ǁ થાય અધીક ઉદાશ ǁ તે નર ઉભા શુકશે ǁ થાય ન પુરી આશ ǁ ૧
હનુ.: અરે હાય. હાય.હવે મને શીંદુર તેલ પણ મળશે કે નહીં મળે?
ભી.: તમારા પેટમાં કાંઈ દરદ હોત તો લ્યો. આટલું તેલ પીયો (પછી પીધું) હવે જાઓ છો?
હનુ.: પણ તમે મારા ઉપર સારી નજર રાખશો તો?
ભી.: તો શું.
હનુ.: મને કાંઈ દેવીની પાસેથી ખાવાનું લાવી આપો તો.
ભી.: બહાર ન લવાય. એ તો શીવનિર્માલ્ય જેવું છે.
હનુ.: પણ ભાઈ સાહેબ, આ વખતમાં મારી બરદાસ તમારે રાખી જોઈએ. આગળ તમે તમારા ઠાકોરના ઘરમાંથી કાંઇ ધા દઈને લેઈ આવતા ત્યારે હું તમારી લાજ રાખતો.
