‘ભાયાતનો દીકરો સારો હોય તો તો આડા ઘા ઝીલે–’ સંતુ સામું સંભળાવતી હતી.
‘ઈ તો ખરે ખબર્યું થાય, એવો સમો આવશે તો ભાઈબંધ પણ આડા ઘા ઝીલશે–’ ગોબર શ્રદ્ધાપૂર્વક કહેતો હતો, પણ સંતુને ગળે વાત ઊતરતી નહોતી.
*
ઓસરીમાં સૂતેલી ઉજમને થોડી વારે દમના હુમલાની ધાંસ ચડતી હતી. એનો અવાજ આ નવદંપતીને વારંવાર ખલેલ કરી રહ્યો હતો. ફળિયામાં ખાટલો ઢાળીને પડેલ હાદા પટેલનાં નસકોરાંનો ઘરડ...ઘરડ અવાજ એકધારો સંભળાતો હતો. કણબીપા અને મુમણાવાડને મિલનસ્થળે બન્ને લત્તાઓનાં કૂતરાંઓ કોઈક નાજુક પ્રકારના પ્રશ્ન પર સામસામાં ભસતાં હતાં એમાં ડાઘિયા કૂતરાનો ભયંકર અવાજ પણ આ યુગલને ઊંઘમાં ખલેલ કરી રહ્યો હતો. અને આટલું કેમ જાણે ઓછું હોય, તે પછીતની દિશામાંથી એકાએક લયબદ્ધ અવાજ શરૂ થયો :
‘અઢાર ને ચાર બાવીસ, બાવીસ ને આઠ ત્રીસ... ત્રીસ... ત્રીસ...ને ઈગિયાર, એકતાલી...એકતાલી, એકતાલી ને નવ પચા... પચાની સૂન, વદી પાંચ...પાંચ...પાંચ...પાંચ...’
સાંભળીને સંતુ બોલી ઊઠી : ‘આ શું ? કોણ લે છે ?’
‘ગિધો લુવાણો.’ ગોબરે જવાબ આપ્યો. ‘એનું પછવાડું આપણી પછીતમાં જ પડે છે... આડું એક સાંકડું નવેળું જ —’
‘પણ આ મધરાત્યે ઈ શું માંડીને બેઠો છે ? નિહાળિયાંને ભણાવે છે ?’
‘ના ના, નામુ માંડે છે... દિ’ આખાની લેણ દેણના હિસાબખિતાબ કરે છે–’
‘દિ’ આખો વેપલો કરી કરીને રાત્યે ય ઊંઘતો નથી ?’
‘ના, દિ’ આખો કમાય ને રાત્રે રૂપિયા ગણે...ને પછી
