પૃષ્ઠ:Liludi Dharti1.pdf/૨૫

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
મૃત્યુનું જીવન
૧૩
 

આજે જાણે કે ઓજપાઈ ગઈ હતી.

પોતાની વિહ્‌વળતા ઓછી કરવા શાદૂળે છઠી વાર એની એ જ રેકોર્ડ મુકાવી.

ભૂંગળામાંથી કર્કશ અવાજ રેલાઈ રહ્યો :

‘મારું નામ પાડ્યું છે સંતુ રંગીલી.’

અને તુરત ઠુમરની ખડકીમાંથી આ રેકોર્ડના અવાજને દાબી દેતી, કરુણ પ્રાણપોક સંભળાઈ :

‘મારો પરબત......રે......’

સાંભળીને રઘા ગોરે મોઢામાં એકઠા થયેલા પાનના થૂંકનો કોગળો થડા પછવાડે ઢોળી નાખ્યો ને જીભને છૂટી કરીને ઉદ્‌ગાર કાઢ્યો :

‘શિવ ! શિવ ! શિવ ! હાદા પટેલનો કંધોતર હાલી નીકળ્યો !’

શાદૂળને આ સમાચારમાં રસ નહોતો, પણ કેટલાક ખેડૂતો તો પ્રાણપોક સાંભળતાં જ ઠુમરની ખડકી તરફ ઊપડ્યા.

ઓસરીની અંદરના ઓરડામાં પાંચ હાથ પૂરો પરબત સાથરે સૂતો હતો. શબની બાજુમાં ઘીનો દીવો બળતો હતો. પડખે બેઠેલો પરબતનો નાનો ભાઈ ગોબર ચોધાર આંસુએ રડતો હતો. હાદા પટેલ કાળજું કઠણ કરીને નાના પુત્રને હૈયારી આપતા હતા.

પિતાનું હૃદય અત્યારે બેવડો શોક અનુભવતું હતું. એક નહિ પણ બબ્બે પુત્રોનો વિયોગ એમને સાલતો હતો. પરબતથી મોટો ને કુટુંબનો કંધોતર દીકરો દેવશી આજથી દસ વર્ષ પહેલાં બાવો થઈને ચાલ્યો ગયેલો ત્યારે હાદા પટેલને કાળજે પહેલવહેલો ઘા લાગેલો. એ પછી એમણે પરબતને પલોટ્યો ને ખેડના કામકાજની કાંધ નાખી. લોંઠકો દીકરો માંડ કરીને કામકાજે દૂતિયો થયો. બાપને હાથલાકડી જેવો થઈ રહ્યો, ત્યાં જ ઘાસણીના રોગમાં સપડાયો ને બાર મહિના લગી પિલાઈ પિલાઈને આજે દેહ છોડી ગયો.

હાદા પટેલને કાળજે બેવડો ઘા લાગ્યો, પણ સાગરપેટા પિતાએ